ΑΝΑΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΠΑΘΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΜΕ ΑΤΣΑΛΙΑ

 

PABLO NERUDA

 

[ΑΝΑΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΠΑΘΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΜΕ ΑΤΣΑΛΙΑ]

 

Ἀνάμεσα ἀπὸ σπάθες λογοτεχνικὲς μὲ ἀτσάλια

περνῶ κι ἐγὼ σὰν ναύτης πού ᾽φτασε ἀπὸ ξένη χώρα·

καὶ ἀφοῦ ἀγνοεῖ τὰ κατατόπια, ἰδοὺ ὅλο τραγουδάει,

γιατί, ναί, ναί, γιατὶ δὲν ξέρει κὰν ποῦ ἔχει φτάσει.

 

Ἀπ᾽ τ᾽ ἀρχιπέλαγα καὶ τὶς φουρτοῦνες ἔχω φέρει

τὸ ἀκορντεόν μου μὲ τρελὲς βροχὲς καὶ μὲ μπουράσκες,

μὲ τὶς ἀργὲς συνήθειες τῶν φυσικῶν πραγμάτων:

ἐκείνων τῶν πραγμάτων ποὺ ὅρισαν καὶ τὴν καρδιά μου.

 

Ἔτσι, ὅταν τῆς λογοτεχνίας τ᾽ ἀνελέητα δόντια

τὶς ἔντιμες τὶς φτέρνες μου ἐπῆγαν νὰ δαγκώσουν,

ἐγὼ ἄνιωθος ἐπέρασα, στὸν ἄνεμο σφυρώντας,

 

καὶ τράβηξα στὰ μαγαζιὰ τῶν παιδικῶν μου χρόνων,

στὰ κρύα δάση ἐτράβηξα τοῦ ἀπροσδιορίστου Νότου,

στὰ μέρη ἐκεῖνα πῆγα ποὺ ἡ ζωή μου εἶχε τὸ ἄρωμά σου.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.