ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ

 

ARTHUR RIMBAUD

 

ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ

 

Πολύ μετά τις ημέρες και τις εποχές, και πολύ μετά τα ανθρώπινα όντα και τις χώρες.

Το λάβαρο το φτιαγμένο από ωμό και αιμάσσον κρέας επάνω στο μετάξι των θαλασσών και των αρκτικών ανθέων (που δεν υπάρχουν).

Ξαναστημένο απ’ τις παλιές ηρωικές φανφάρες — που ακόμα εφορμούν στην καρδιά και στον νου μας, — μακριά απ’ τους παλιούς δολοφόνους —

Το λάβαρο το φτιαγμένο από ωμό και αιμάσσον κρέας επάνω στο μετάξι των θαλασσών και των αρκτικών ανθέων (που δεν υπάρχουν).

Ηδονές!

Οι ανθρακιές, και στις ριπές της πάχνης βροχή, — Ηδονές! — οι φωτιές το ανεμόβροχο των διαμαντιών που ρίχνει η χθόνια καρδιά η απανθρακωμένη για λογαριασμό μας αιώνες κι αιώνες τώρα. — Ω κόσμε! —

(Μακριά από τις γηραιές υποχωρήσεις και τις παλιές τις φλόγες που τις ακούμε, που τις νιώθουμε,)

Οι ανθρακιές και οι αφροί. Η μουσική, η εκτροπή των βαράθρων και η σύγκρουση των πάγων με τ’ άστρα.

Ω ηδονές, ω κόσμε, ω μουσική! Εκεί δε τα σχήματα, ο ιδρώτας, οι κόμες και τα μάτια που επιπλέουν. Και τα δάκρυα τα λευκά να βράζουνε  — ω ηδονές! — και η φωνή η γυναικεία να φτάνει στων ηφαιστείων και στων αρκτικών σπηλαίων τα βάθη...

Το λάβαρο...

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.