EUGEN JEBELEANU
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Κάτω απ’ το χαρτί μόλις και διακρίνεται απλώς
μια καρδιά, ένα στόμα
σαν άλλη ζωντανή πληγή στη διαδρομή
ενός τρένου που καπνίζει.
Το χαμόγελο
ας παραμείνει ως έχει.
Υπάρχει κι ένα πουλί βυθισμένο στον αέρα:
με κάτι λαλήματα, που επιστρέφουν
χωρίς αυτό, συγκινεί
ολόκληρα δάση με πυκνή ερημιά.
Η όψη
η πνιγμένη στο κερί της μέρας
χάνει το σχήμα της στα μύχια φθινόπωρα μέσα.
Στα μάγουλά σου, που τρεμοπαίζουν σαν σελίδες σκοτεινές,
ψάχνει αμίλητη
για τον ασβέστη και το προσωπείο σου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου