PABLO PICASSO
18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1940
να το έχεις δει το πρωί
Ι
φλόγες απολιθωμένες απ’ τα σύννεφα ανγκορά που τους τρέχουνε τα σάλια στα υγρά πλακάκια τ’ ουρανού πανουκλιάζοντας τα πανιά των αμπελώνων * τα πόδια του τραπεζιού δαγκώνουν το στήθος του ήλιου που σέρνει τα πόδια του φορτωμένος αλυσίδες * το καναρίνι της γαλάζιας άρπας πασπαλισμένο μαζί με τη ζύμη του τηγανίσματος αναγγέλλει την ώρα με τα κουδουνάκια της
II
φλοίδες τυριού απ’ τις μπερδεμένες κόμες των δέντρων που εξατμίζονται στις πλάκες του ουρανού που έχουν στρώσει στα ξύλα του ποταμού το μαλλί που πιάνει με τη μύτη της η λάμπα και αλείφει με βούτυρο και βότανα και έπειτα χαϊδεύει με τα δάχτυλά της τη σφιχτή ανάσα που τρέμει
III
στις τέσσερις γωνίες το παράθυρο σπάει την μέρα που ξημερώνει και μια βροχή νεκρών πουλιών βαράει στον τοίχο και βάφει το δωμάτιο με αίμα από το γέλιο τους
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου