HORACIO CASTILLO
ΤΕΧΝΗ
ΠΟΙΗΤΙΚΗ
Ξαμόλα
τη γλώσσα, μα δίχως να ξεμείνει ό,τι βγαίνει
από
μέσα της, οδηγημένο
από
δύναμη υπέρτερη
και
από την έξυπνη συμπαιγνία νεφρών και διαφράγματος·
συνέχισε
επιμόνως να πιέζεις τους μύες
σαν
να θες ν’ αποβάλεις
άλογο
ή κύκλωπα·
επαναλάμβανε
τη διαδικασία
κάνοντάς
την να γίνει με τα δάχτυλα
ή
και με κάποιο μέσο στυφό, δυσάρεστο
ώς
ν’ αδειάσει και να μείνει στο τέλος
μονάχα
ένα κομμάτι δέρμα ξερό,
έν’
ασκί να το κρεμάσεις στο πρώτο δέντρο,
της
πτητικότητας μι’ αδύναμη μήτρα,
ίσως
δε και του φωτός ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου