ΠΥΡΩΜΕΝΟ ΧΑΣΜΑ

ΝΙΚΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ

ΠΥΡΩΜΕΝΟ ΧΑΣΜΑ

Ο ήλιος σ’ απόμεινε.

Όταν βουίζει τρικυμισμένο μεσημέρι

το λίγο χέρσο σπαράζει τα γυμνά χέρια,

πυρωμένη στάλα να λάμπει

στεγνή θήκη του ματωμένου καρπού.

Αναπηδούν στη φρυγμένη μνήμη

τάφροι στενωποί,

ανάποδο χώμα μεγάλη τύψη.

Μοναχική πέτρα παραδομένη στη σιωπή

ξεριζωμένο δέντρο,

βαθιά σας το αίμα γυρεύει αλύτρωτο φως

άφθαρτο στεφάνι.

Από το βιβλίο «Κομιδή του Νίκου Λεβέντη», Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1987, σελ. 29.