ΦΡΟΣΥΝΗ

ANDRÉ CHÉNIER (1762-1794)


ΦΡΟΣΥΝΗ

Αχ! βλέπω πως δεν προσπαθούν ν’ αρέσουνε σ’ εμένα·
Η αδερφή μου είδε το φως πρωτύτερα από μένα.
Σαν κάποτε όμορφοι βοσκοί τριαντράφυλλο κρατούνε,
Σ’ εμένα αυτό χαρίζοντας, εκείνηνε κοιτούνε.
Σαν κάποτε παινεύονε τη λαμπερή μορφή μου,
«Να η ζωντανή σου ζουγραφιά» λένε στην αδερφή μου.
Γιατί μονάχα δώδεκα θέρους νά ’χω ιδωμένα;
Κανένας αγαπητικός δεν τραγουδάει για μένα·
Κανείς δεν θέλει να σκοτωθεί σαν κάνω αγάπη άλλη·
Μα καρτερώ. Φτάνει ο καιρός. Ξέρω πως έχω κάλλη,
Πως δεν μπορεί να βρεί κανείς κάλλη πιο ζηλεμένα
Από μιαν όψη στρογγυλή, πλούσια μαλλιά απλωμένα,
Μαργαριτάρια δυό σειρές σ’ ένα μικρούλι στόμα
Και μάτια καταγάλανα σαν τ’ ουρανού το χρώμα.



Μετάφραση: Ν[ίκος] Χαντζάρας.
Από το περιοδικό «Ο Νουμάς», τ. 5, αρ. 248, 20 Μαΐου 1907, σελ. 6.


***********************


EUPHROSYNE

Ah ! ce n’est point à moi qu’on s’occupe de plaire.
Ma soeur plus tôt que moi dut le jour à ma mère.
Si quelques beaux bergers apportent une fleur,
Je sais qu’en me l’offrant ils regardent ma soeur ;
S’ils vantent les attraits dont brille mon visage,
Ils disent à ma soeur : « C’est ta vivante image. »
Ah ! pourquoi n’ai-je encore vu que douze moissons ?
Nul amant ne me flatte en ses douces chansons ;
Nul ne dit qu’il mourra si je suis infidèle.
Mais j’attends. L’âge vient. Je sais que je suis belle.
Je sais qu’on ne voit point d’attraits plus désirés
Qu’un visage arrondi, de longs cheveux dorés,
Dans une bouche étroite un double rang d’ivoire,
Et sur de beaux yeux bleus une paupière noire.