ΚΡΕΑΤΙΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΤΟΡΡΟΣ


ΚΡΕΑΤΙΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ

Τα μάτια δείχνουνε πολύ τη φυλαγμένη θέληση
που αναπαύεται στο ζεσταμένο το κορμί,
ολοκάθαρα.
Για κάτι έτοιμη.

Δεν είν’ ο τόπος που πηδά.

Τα ρούχα φρέσκα,
κρύβουν τη σάρκα που ’χει συναίσθηση της ξυπνημένης
κατοχής της,
σα νά ’ναι μια προέκταση του κεφαλιού.
Γι’ αυτούς
οι μηχανές παίρνουν ψυχή,
ανθρώποι χάνουν τα δικά τους,
γίνονται όλα σα δοσμένα στη ζωή τους,
όπως τους δόθηκε το σώμα τους.
Και όλα λειτουργούνε σαν αυτό,
κρυμμένα να μη φαίνονται οι ασχημιές.
Αυτές δεν πρέπει ν’ αναφέρονται.
Και από τον ίδιο να ξεχνιώνται.
Σαν το σώμα του.
Φροντίδες σ’ ορισμένες ώρες.
Κι όταν χαθούνε όλα,
δεν πρέπει να του φέρνουν λύπη,
όπως δεν τον λυγίζει ταπεινά ο θάνατος.

Είν’ η α ξ ί ω σ η
το μόνο που κρατάει στη ζωή τέτοιους ανθρώπους
που ’χει η πάστα τους ξαναγινεί από το χρήμα.

Παρμένες όλες τους οι άλλες ιδιότητες.



Από την ποιητική συλλογή «Στου γλυτωμού το χάζι» (1930).