ΣΑ ΦΛΟΓΕΡΗ ΛΙΑΝΗ ΣΚΙΑ

FRANCISCO DE QUEVEDO


ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΛΙΣΗΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΔΩ, ΚΑΘΩΣ ΓΥΡΙΖΩ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΟΥΣΙΑΝ

Να μεγαλώσουν δύνανται τη μέρα, και με μία
ευχή τον ήλιο ή την αυγή να υποκαταστήσουν,
μα και να μιμηθούν τη νύχτα, αρκεί να το θελήσουν,
γλυκιά μου Λίση, τα όμορφά σου μάτια. Η μοναρχία

είναι η μεγάλη – της φωτιάς και του φωτός· καμμία
δεν λείπει ηγεμονία απ’ όσες θε να θησαυρίσουν
του Θεού –που θά ’ρθει πυρ βαλείν– οι τάξεις, για να σβήσουν
από προσώπου γης και δια παντός την ακηδία.

Τα μάτια σου να δω επιστρέφω. Κι αν εκεί, που μένανε,
παλμούς καρδιάς χρειάζονταν απ’ όσους τ’ αγαπήσαν,
ποιός εραστής απών μπορεί σώος να γυρίσει πίσω;

Ας είταν να μου επιτραπεί τουλάχιστον εμένανε,
αχ, οτιδήποτε κι αν είν’ εκείνο που μου αφήσαν,
σα φλογερή λιανή σκιά εγώ να το ξαναντικρύσω!...



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.