ARCHIBALD MAC LEISH(1892-1982)
ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Ναι κι όταν φτάνει ο ζεστός κι αταίριαστος με την εποχή
Καιρός στο τέλος του χρόνου του επόμενου αργοπορημένου χρόνου
Κι ο άνεμος ο νοτιοδυτικός μυρίζοντας βροχή και καλοκαίρι
Γδύνει τα πελώρια κλώνια απ’ τα νεκρά τους φύλλα.
Κι εσύ το σούρουπο πέρα στη Φρίντριχστράσσε
Ή εσύ στην προκυμαία την ανεμόδαρτη του Παρισιού
Τα φύλλα ανασκαλεύεις τα ρηχά που έπεσαν μπροστά σου
Μέσα σε σκέψεις που αλλάζουνε σα σύννεφα σταχτιά
Ούτε που θα το νιώσεις πως απότομα μια γλύκα
Γεμίζει την καρδιά σου και δάκρυα σταλάζουνε στα μάτια
Θα σταθείς στο θερμό σαν τον Ιούνιο άνεμο κι ως τα φύλλα
Θα πέφτουν Πότε ξανάγινε θα λες αυτό Με ποιαν
Διόλου δε θα το θυμηθείς θα σταθείς εκεί
Νιώθοντας τον άνεμο στο λαιμό τον άνεμο στα μανίκια
Θα μυρίζεις τα φύλλα τα νεκρά στο γρασίδι ενός κήπου
Θα κλείνεις τα μάτια σου Με ποιάν θα λες Αχ πού;
Μετάφραση: Κλείτος Κύρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου