Ο ΡΙΤΣΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΒΑΡΝΑΛΗ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ


Ο ΤΡΕΛΟΣ

Είχα γυναίκα, είχα και ζα,
είχα μια Βάσω με βυζά,
μα προκοπή δεν είχα.
Σε ποιο χαρέμι να παχαίνη
στα μαξιλάρια ξαπλωμένη
μασώντας τη μαστίχα!

Μ' αν κυλήση μια ο τροχός
και στην Πόλη μπούμε,
σκλάβες, χανουμόπουλα,
πόχει να τραβούμε!

Άι! με το γύφτικο ζουρνά,
με νταγερέ, που κουδουνά,
σύρε σκοπόν αντάμικο!
Εστράβωσα τη φέσα μου -
έρωτας που 'ναι μέσα μου,
για να χορέψω τσάμικο!

Κάνε θάμα, πλόσκα μου,
ξύλο τσιμισίρι,
γίνε βρύση γάργαρη
με χιλιάδες πείροι!

Νάστε γεροί, νάστε καλά,
με τα τσαπράζια τα πολλά
και τα μεγάλα ονόματα
κοτζαμπασήδες όλοι πρώτης,
και με τους διάκους ο δεσπότης
τζιλβέδες και καμώματα!

Χίλια χέρια κι άρματα
νάχα να σας φράξω,
νάχα και δυο κέρατα
τον οχτρό να σκιάξω!

Για να βαστάξη όσο μπορεί
το μακελλειό, νάστε γεροί
της Πέννας αντρειωμένοι!
Κανοναρχάτε τ' όνομά μας,
σίντας η Δόξα μελετά μας
στα σκελετά γερμένη!..

Νάχαμ' ένα βασιλιά,
για να μας θαμπώνη,
με λειρί στο κούτελο,
με φωνή τρομπόνι!

Σου φτάνουν σένα τα χωριά
της Ρούμελης και του Μωριά -
και ναν' πολλά σου τα έτη!
Μα η Έγριπο με το μπουγάζι,
που άμετρο ψάρι κατεβάζει,
δικό μου βιλαέτι!

Έχω τρύπα το βρακί,
λίγδα στην καπότα μου,
έχω ψείρα σαν κουκκί
και βρωμούν τα χνώτα μου!..

Έχω νοήματα σοφά!
Σ' αγιονορίτικο σοφά,
στα λάδια και στα πάχη
κολύμπησα, μα πάντα μένει
άδεια η κοιλιά και τουρλωμένη -
ανεμογκάστρι θάχη!

Τι λαμπρός πουν' ο καιρός -
πόσο εγώ 'μαι ωραίος!
Έφαγα έναν πόντικα -
δόξα νάχη ο Θέος!

Η σάρκα και τα κόκκαλα,
λάσπη πολλή και φρόκαλα,
πατρίδα μου χαλάλι σου!
Σαν είν' οι αφέντες σου δικοί,
θάναι κ' η ζήση σου γλυκή
κι ανέγνοιο το κεφάλι σου!

Το χαράτσι, τα παιδιά -
μοναχός να κρίνης! -
άλλο να στα παίρνουνε
κι άλλο ναν τα δίνης!

Όλα εδώ χάμου ψεύτικα -
Δε σ' έζησα, ωνειρεύτηκα,
μαύρη ζωή, όλη πίκρα! -
μα θα χαρώ σε Λευτεριά,
αιώνια Αλήθεια κι Ομορφιά,
σαν θα περάσω Αντίκρα.

Νάχαμ' ένα βασιλιά,
δράκο με χοντρόλαιμο,
σέρτικο κι αράθυμο,
για να κάνη πόλεμο!

...Άμποτε λίγο να δυνόμουν,
για μια στιγμή να τρελλαινόμουν -
ο σαλεμένος νους
και τα κλεισμένα τσίνορα
να μην ξαμώνουν σύνορα
και χώριους ουρανούς,

να ιδώ τον κόσμο ανάποδα,
τον αδερφό μου ξένο
και τον οχτρόν αδέρφι μου
αδικοσκοτωμένο!