ΤΟ ΑΣΗΜΟΧΑΡΤΟ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΙΣΩΣ Η ΠΟΙΗΣΗ

Πάνω σ’ αυτό το κενό πώς επιπλέουν δύο καρέκλες· –
πάνω στη μιά ένα σφυρί, στην άλλη ένα ρόδο.
Έρχεται η όμορφη γυναίκα γυμνή· φοράει μονάχα
μιά μαύρη κάλτσα, μακριά. Της ζητώ μιάν εξήγηση. Εκείνη
κοιτάει αλλού· χαμογελάει· ταΐζει το σκυλί της
με μικροσκοπικά τετράγωνα κομμάτια σοκολάτα.
   Το ασημόχαρτο
κρέμεται σαν καθρέφτης στον ήσυχο αέρα, καθρεφτίζοντας
ωραία παραμορφωμένο, νεανικό, το πρόσωπό μου.


                     Αθήνα, 19.Ι.79


Από την ποιητική συλλογή «Δωμάτια μετ’ επίπλων» (1978-1979).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΔ΄, Κέδρος Αθήνα 2007, σελ. 202-203.