LEOPOLD STAFF (1878-1957)
ΤΗ ΛΕΞΗ ΠΟΝΟΣ ΜΗΝ ΤΗ ΛΕΣ ΠΟΤΕ ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩ
Τη λέξη πόνος μην τη λες ποτέ επί ματαίω.
Το δέντρο με το θρόισμάτου σε λυπάται. Πές του:
φυσάει στα ερείπια άνεμος κακός. Κι εγώ του λέω
πώς κλαίει το φθινόπωρο μες στις νεροποντές του.
Αβοήθητος τα βγάζει πάντα πέρα ο μονάχος –
δεν πρόκειται ποτέ το χέρι ξένου να κουράσει.
Τις νύχτες μου –φανάρι εγώ– τις φώτιζα αταράχως,
Σε δρόμους τη σκιά μου πνιγηρούς δεν έχω χάσει.
Της εποχής το πνεύμα (τούτη η μέγιστη παράνοια)
γρικά τούς ρήτορες που υμνούνε τα είδωλα, την ύλη.
Κοντοζυγώνει η νύχτα και θα πέσει από τα ουράνια.
Στου Θεού τ’ αφτί να πω ποθώ, μα αισχύνονται τα χείλη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου