PAUL ELUARD
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟÝ
Το πουλί σταματάει παραμονεύει θήραμα αόρατο
Κυνηγάει δίνει στους νεοσσούς του
Με τί να λαλήσουν να κάνουν φτερά να κοιμηθούνε
Στη σκληρή επαφή του ολόκλειστου δάσους
Προτιμάει τους υγρούς αγρούς εκείνους
Με τις τελευταίες σταξιές της μέρας στην πλάτη τους
Ο φίνος μίτος της ζωής λεπτότατος
Την όψη σου γλυκά-γλυκά καλύπτει
Κι έπειτα εσύ σε τούτο το πανέρι μέσα κρατάς
Όλους τους λόγους που έχουμε να ζούμε
Και όσο είσαι σοφή είσαι και όμορφη
Και τα λόγια σού ταιριάζουν τα ομορφότερα εσένα
Απόψε θα μιλήσουμε για εμάς και για πουλιά
Δεν θ’ ακούσουμε πάλι τη σχοινοτενή ανιαρή ιστορία
Ανθρώπων που κυνηγηθήκαν απ’ τα σπίτια τους
Από τον θάνατο με τα χρυσά σαγόνια
Ανθρώπων λιγότερο υπερήφανων από τα κτήνη
Που συνοδεύουνε παντού τη δυστυχία
Και πώς λοιπόν δεν θα φθάσουν ολόγυμνοι
Σ’ ένα άσυλο διαύγειας σαν το δικό μας
Νοιαζόμαστε εμείς ο ένας για τον άλλον
Και τη ζωή μας μέρα τη μέρα τη φρουρούμε
Όπως το πουλί την εκκολαπτόμενη μορφή του
Μα και τις ηδονές του βεβαίως
Ανάμεσα στα πουλιά τα τόσα που ’ναι νά ’ρθουνε.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Θαυμάσιο Θα το βάλω σε λινκ, στην σελίδα αυριο Οχι αναδημοσίευση, λινκ, να διαβαστεί όπως εδω ακριβώς Θεωρώ, ότι εκτός από την επιλογή και μετάφραση, ακόμα και η οπτική αισθητική της ανάρτησης είναι και πρέπει να είναι η δική σου
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Θεόδωρος Α. Πέππας: Νά είσαι καλά, Θόδωρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή