Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

ΕΧΩ ΕΛΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ

 


LUIS CERNUDA

 

ΕΧΩ ΕΛΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ

 

Έχω έλθει για να δω όψεις

Τρισεύγενες σαν σκούπες παλιές,

Έχω έλθει για να δω τους ίσκιους

Που μου χαμογελούν μακριά μου.

 

Έχω έλθει για να δω τους τοίχους

Γκρεμισμένους ή όρθιους αδιακρίτως,

Έχω έλθει για να δω τα πράγματα,

Τα νυσταλέα πράγματα εδώ γύρω.

 

Έχω έλθει για να δω τις θάλασσες

Σε κάνιστρο να κοιμούνται ιταλικό,

Έχω έλθει για να δω τις πόρτες,

Τη δουλειά, τις στέγες, τα προσόντα

Με χρώμα φυλλοβόλο κίτρινο.

 

Έχω έλθει για να δω τον θάνατο

Και τη χαριτωμένη απόχη του

Που κυνηγά και πιάνει πεταλούδες,

Έχω έλθει για να περιμένω εσένα

Με τα χέρια μου κάπως ανοιγμένα στον αέρα,

Έχω έλθει και δεν ξέρω γιατί ήρθα·

Μια μέρα τα μάτια μου άνοιξα, και ἠρθα.

 

Γι’ αυτό και θέλω, αν και χωρίς να επιμένω,

Τα τόσα πράγματα να χαιρετήσω που είναι

Πολύ πιο πολύ κι από τρισεύγενα:

Τους φίλους μου στο χρώμα του γαλάζιου,

Τις μέρες όλες σε χρώματα ποικίλα,

Την ελευθερία στο χρώμα των ματιών μου·

 

Τα παιδάκια από μετάξι αγνότατο,

Τις ταφές τις τόσο ανιαρές σαν πέτρες,

Την ασφάλεια, αυτό το έντομο

Που χώνεται, φωλιάζει στου φωτός την ούγια.

 

Αντίο, γλυκά και αόρατα όντα ερωτικά,

Λυπάμαι που δεν κοιμήθηκα στην αγκαλιά σας.

Ήρθα μόνο και μόνο για τούτα τα φιλιά.

Φυλάξτε μου τα χείλη για όταν επιστρέψω.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.


ΜΠΑΓΚΑΤΕΛΑ

 


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΜΠΑΓΚΑΤΕΛΑ

 

Μὲς στὴ φωτιὰ φυτὰ πετᾶνε

φτεροῦγες μὲ παραδεισένιες

προδιαγραφές

 

Μηλοπορτόκαλα ἀχηβάδες

στὶς μυστικότροπες σπανίζουν

ἀκρογιαλιές

 

Δὲν εἶναι βέλος πουπουλένιο

εἶναι εὔκρατων σπασμῶν σπατάλη

σὲ ἁπτὲς ἀκτές


ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΦΥΣΕΙΣ

 


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΦΥΣΕΙΣ

 

Γιὰ ξυλοκόπους μίλησε ὁ Νερούδα

ποὺ τοὺς ξυπνάει τὸ τρίξιμο τοῦ ξύλου

Τὸ σὸκ ἑνὸς ἐπιθαλάμιου ἀδήλου

μὲ σκοῦπες παρομοίασε ὁ Θερνούδα

 

χρησιμοποιημένες πλὴν θεσπέσιες

Μὲς στοῦ καφέ μου τὸν ντελβὲ σπιθίζει

παλιὸ σπαθὶ ποὺ σπέρνει καὶ θερίζει

 

ὁμοιοκαταληξίες δεκαθέσιες

ἀθροίσματα ποὺ ὁρίζουν τετρακτύες

 

μὲ παλιοσίδερα καὶ μὲ ἀκακίες


ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...





ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ


ΓΙΑ ΤΑ AΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

σε δική μου μετάφραση.


εδώ


Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΦΑΡΑΓΓΙ


 

PABLO NERUDA

 

ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

 

Θὰ θυμηθεῖς ἐκεῖνο τὸ παράδοξο φαράγγι

ἀπ᾽ ὅπου τὰ δονούμενα τ᾽ ἀρώματα ἀνεβαῖναν,

μαζί τους καὶ καμιὰ φορὰ κανὰ πουλὶ ντυμένο

βραδύτητα καὶ βροχοπτώσεις: τοῦ χειμώνα ροῦχα.

 

Θὰ θυμηθεῖς τὰ δῶρα τοῦ καιροῦ καὶ τῶν χωμάτων:

ἀκάθεκτες τὶς εὐωδιές, τὴ λάσπη χρυσαφένια,

χορτάρια, πόες μὲς στὶς λόχμες, ρίζες τρελαμένες,

ἀγκάθια μαγικὰ σὰν τίποτα μεγάλες σπάθες.

 

Θὰ θυμηθεῖς καὶ ὅσα κλαριὰ τὰ χέρια σου ἔχουν κόψει:

κλαριὰ νερένια, σκοτεινά, μὲς στὴ σιωπὴ ἀνθισμένα,

κλαριὰ ποὺ μοιάζουν πέτρες στὸν ἀφρὸ καλὰ λουσμένες.

 

Καὶ μιὰ φορὰ θὰ θυμηθεῖς σὰν τὸ ποτὲ ἢ τὸ πάντα.

Στὰ μέρη ἐπήγαμε ὅπου τίποτα δὲν περιμένεις

καὶ βρήκαμε τὰ πάντα ἐκεῖ ἐμᾶς νὰ περιμένουν.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

 


ΛΟΥΙΣ ΘΕΡΝΟΥΔΑ

 


LUIS CERNUDA


HE VENIDO PARA VER


He venido para ver semblantes
Amables como viejas escobas,
He venido para ver las sombras
Que desde lejos me sonríen.

He venido para ver los muros
En el suelo o en pie indistintamente,
He venido para ver las cosas,
Las cosas soñolientas por aquí.

He venido para ver los mares
Dormidos en cestillo italiano,
He venido para ver las puertas,
El trabajo, los tejados, las virtudes
De color amarillo ya caduco.

He venido para ver la muerte
Y su graciosa red de cazar mariposas,
He venido para esperarte
Con los brazos un tanto en el aire,
He venido no sé por qué;
Un día abrí los ojos: he venido.

Por ello quiero saludar sin insistencia
A tantas cosas más que amables:
Los amigos de color celeste,
Los días de color variable,
La libertad del color de mis ojos;

Los niñitos de seda tan clara,
Los entierros aburridos como piedras,
La seguridad, ese insecto
Que anida en los volantes de la luz.

Adiós, dulces amantes invisibles,
Siento no haber dormido en vuestros brazos.
Vine por esos besos solamente;
Guardad los labios por si vuelvo
.


ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

 

PAUL CELAN

 

ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

 

Τὴ νύχτα, ὅταν τοῦ ἔρωτα αἰωρεῖται τὸ ἐκκρεμὲς

ἀπ᾽ τὴν αἰωνιότητα ἴσαμε τὸ μηδὲν

πέφτει ἡ λέξη σου μὲ ὁρμὴ στῆς καρδιᾶς τὰ φεγγάρια

καὶ τὸ γαλάζιο σὰν τὴν καταιγίδα μάτι σου

φέρνει τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ.

 

Ἀπὸ μακριὰ, μέσα ἀπὸ ἄλσος

ὀνειρομελανιασμένο πνέει ἡ πνοὴ τὰ λοίσθια

καὶ ὅ,τι παραμελήσαμε

περιφέρεται μεγαλόσχημο στοῦ μέλλοντος τὸ κάδρο.

 

Ὅ,τι τώρα πέφτει καὶ μετὰ σηκώνεται

στὰ θαμπωμένα ἀνήκει σώψυχά μας:

τυφλὸ σὰν καὶ τὸ βλέμμα ποὺ ἀλλάζουμε

στὸ στόμα φιλάει τὸν χρόνο.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.


ΑΠ᾽ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΙΝΕΜΑ, ΚΛΑΥΔΙΑ...


 

ERNESTO CARDENAL

 

[ΑΠ᾽ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΙΝΕΜΑ, ΚΛΑΥΔΙΑ...]

 

Ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ τὰ σινεμά, Κλαυδία,

ἀπ᾽ ὅλες τοῦτες τὶς φιέστες,

ἀπ᾽ ὅλες τοῦτες τὶς ἱπποδρομίες

δὲν πρόκειται νὰ μείνει γιὰ τοὺς ἐπιγόνους τίποτα

ἐκτὸς ἀπ᾽ τοὺς στίχους μόνο τοῦ Ἐρνέστου Καρδενὰλ

γιὰ τὴν Κλαυδία (ἴσως)

καὶ τῆς Κλαυδίας τὸ ὄνομα ποὺ τό ᾽χω βάλει ἐγὼ

σ᾽ αὐτοὺς ἐδῶ τοὺς στίχους,

μὰ καὶ τὰ ὀνόματα τῶν ὅποιων ἀντιζήλων μου,

ἀρκεῖ ἁπλῶς ν᾽ ἀποφασίσω νὰ τοὺς ἀπαλλάξω

ἀπὸ τῆς λήθης τὸ βάρος

καὶ νὰ τοὺς περάσω καὶ αὐτοὺς στοὺς στίχους μου

γελοιοποιώντας τους εἰς τὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.


Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

ΕΠΙΘΑΛΑΜΙΟ ΔΩΡΗΜΑ

 


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΕΠΙΘΑΛΑΜΙΟ ΔΩΡΗΜΑ

 

Τὸ ξύλο κάρπιμο ὅπως πάντοτε ἦταν

ἐχάλαγε ὅλο λᾶλον ὕδωρ ὅταν

στοχαστικὰ ἢ μεθυστικὰ βρισκόταν

στὰ βλέμματά της μέσα ποὺ ἐκοίτααν

 

σὰν μέσ᾽ ἀπὸ πηγάδι σμαλτωμένο

ἐπιμελῶς τοὺς μελισμοὺς μιᾶς γλώσσας

ποὺ ρήγματα ἔσταζε σὰν φῶς μιᾶς φόσας

 

ἑνετικῆς σὲ κάστρο ἀνορθωμένο

ἀπάντεχα στῶν ἀσπασμῶν τὴ δίνη —

 

ἡ κλίνη δῶρα ἀμβρόσια ἀνοιγοκλείνει

ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΠΕΙ

 


LUIS CERNUDA

 

ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΠΕΙ

 

Ἂν μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νὰ πεῖ ὅ,τι ἀγαπάει,

Ἂν μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νὰ σηκώσει τὸν ἔρωτά του γιὰ τὸν οὐρανό

Σὰν σύννεφο ἀπὸ φῶς,

Ἄν — σὰν τοῖχο ποὺ γκρεμίζεται

Καὶ γιὰ νὰ χαιρετήσει τὴν ἀλήθεια ποὺ ὀρθώνεται στὴ μέση...

Ἂν μποροῦσε τὸ κορμί του νὰ γκρεμίσει, ἀφήνοντας σώα τὴν ἀλήθεια μόνο τοῦ ἔρωτά του,

Τὴν ἀλήθεια τοῦ ἑαυτοῦ του

Ποὺ δὲν λέγεται δόξα, τύχη ἢ φιλοδοξία,

Ἀλλὰ ἔρωτας ἢ πόθος,

Ἐγὼ θὰ ἤμουν τὸ προϊὸν τῆς φαντασίας του·

Θὰ ἤμουν αὐτὸς ποὺ μὲ τὴ γλώσσα, τὰ μάτια καὶ τὰ χέρια του

Τὴν ἄγνωστη ἀλήθεια ἀνακοινώνει στοὺς ἀνθρώπους,

Τοῦ άληθινοῦ ἔρωτά του τὴν ἀλήθεια.

 

Ἐλευθερία ἄλλη δὲν γνωρίζω ἀπ᾽ τὸ νὰ μὲ κρατάει φυλακισμένον κάποιος ἄνθρωπος

Ποὺ θ᾽ ἀκούω τ᾽ ὄνομά του μόνο μὲ ἐκρήξεις ρίγους·

Κάποιος ποὺ γι᾽ αυτὸν θὲ νὰ ξεχνάω τούτη τὴν ἀθλιότατη ὕπαρξη,

Κάποιος ποὺ κάνει τὴ μέρα καὶ τὴ νύχτα νά ᾽ναι γιὰ μένα ὅ,τι ἐκεῖνος θέλει.

Τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα μου θὰ πλέουν πλέον στὸ σῶμα καὶ στὸ πνεῦμα ἐκείνου

Σὰν ξύλα χαμένα ποὺ καταπίνει ἢ ταξιδεύει ἡ θάλασσα

Ἐλεύθερα, μὲ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἔρωτα,

Τὴ μοναδικὴ ἐλευθερία ποὺ μὲ μεταρσιώνει ἐμένα,

Τὴ μοναδικὴ ἐλευθερία γιὰ τὴν ὁποία ἐγὼ πεθαίνω.

Ἐσὺ αἰτιολογεῖς καὶ δικαιώνεις τὴν ὕπαρξή μου.

Ἂν δὲν σὲ γνωρίσω, θὰ πεῖ ὅτι δὲν ἔχω ζήσει.

Ἂν πεθάνω χωρὶς νὰ σὲ γνωρίσω, δὲν θὰ πεθάνω, ἐπειδὴ δὲν θὰ ἔχω ζήσει.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.


Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024

ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ ΙΣΩΣ

 


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ ΙΣΩΣ

ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟ ΜΟΤΙΒΟ

 

Προφητικὰ μηνύματα παρωχημένα

σημαίνουν κάτι ἀδιάφορες παραχωρήσεις

δικαιωμάτων ποὺ ἐπειγόντως θὲς νὰ σβήσεις

κι ἂς μὴν ἀπόλαυσες ἐσὺ ποτέ σου οὔτ᾽ ἕνα.

 

Σὰν ἱστορία ποὺ ἐπαναλαμβάνεται ὅπως

ἂς ποῦμε ἐπαναλήφθηκε μιὰ φάρσα αἰώνων,

ἔτσι εἶναι καὶ τὸ ὑπόμνημα κάτι ἐπιμόνων

 

ὑποθαλάσσιων σεισμῶν ποὺ σοῦ ᾽ναι κόπος

καὶ νὰ τοὺς θυμηθεῖς, γι᾽ αὐτὸ καὶ τοὺς διακόπτεις

 

κι ἂς ξέρεις ὅτι φέρεσαι σὰν ὑπερόπτης.