JEAN
ARP
ΜΑΥΡΗ
ΧΑΡΑ
Τα
λουλούδια είναι μαύρα από χαρά
και
ο ουρανός όμορφος σαν φλόγα
πετάω
και πάω σε μια μέρα λουλουδένια
σας
ερωτώ θέλετε να πετάξετε μαζί μου
θέλετε
μια μέρα αστραπιαία
θέλετε
ένα άνθος σαν ουρανό
θέλετε
άνθη σαν αστραπές
θέλετε
έναν ουρανό φλεγόμενο
που
πετάει από κάτω μου
εσείς
όμορφη μέρα λουλουδένια
που
πετάει από πάνω μου
εσείς
όμορφη μαύρη φλόγα και χαρά γεμάτη.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
ALDO
PELLEGRINI
Η
ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ
Το
σπίτι
ίσκιος
είναι ιλίγγου
που
σφίγγει τα χέρια των ενοίκων της αναμονής
ένα
μοναδικό παιχνίδι
η
μάσκα
μπροστά
στον ανεξήγητο γάτο
η
οντότητα που σταματάει τις ώρες
η
μειλίχια ανυπαρξία της νύχτας του χρόνου
ζει
το πλήθος στο ένα
μα
ποιόν μπορεί να εκπλήξει
ο
ακίνητος γάτος που την αναμονή στοχάζεται;
οι
σκιές καλύπτουν τον τοίχο της μικρής απουσίας
δεν
υπάρχει το πλήθος δεν υπάρχει το ένα
μόνο
τα χέρια που βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στις σκιές
υπάρχουν
και υπάρχουν
για
να πιούν με αλλόκοτη μανία το ζεστό νυχτερινό ποτό
μα
ποιόν μπορεί να εκπλήξει
της
μικρής απουσίας η επίσκεψη όπως είναι τυλιγμένη
στον
επαναλαμβανόμενο ίλιγγο της;
η
μόνη αγρυπνία της μάσκας
που
ξυπνά τους απόντες
που
σταματά την ώρα του ανεξήγητου γάτου
μια
αχτίδα φωτός
κάνει
τις σκιές βαθύτερες
το
σπίτι
παύει
να γυρίζει
και
η ακινησία ξεσκίζει τη μάσκα.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
ALDO
PELLEGRINI
Ο
ΛΥΚΟΣ Ο ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Αυτός
που έλαβε τον άρτον ημών τον επιούσιο
ήξερε
και να τον κρύβει στις νύχτες της φιλοσοφικής μνησικακίας
όλες
οι σκέψεις αποτελούν παραπετάσματα για την καρδιά
και
οι προδότες μαζεύουν τα ψίχουλα από των εραστών
τα
συμπόσια
ήταν
την εποχή που δεν ήταν γνωστός ο έρωτας
το
ιερό χείλος πυρπολούσε το μοχθηρό βλέφαρο
το
λοξό μάτι κατέβαινε ίσαμε τα βάθη της ποταπής καρδιάς
ο
έρωτας γεννήθηκε απ’ τον έρωτα οπότε και όλα έμειναν
κρυστάλλινα
και ο νεοφερμένος σηκώθηκε με σεβασμό
να
χαιρετήσει τους τρεις άδειους μαστούς
ο
έρωτας προέκυψε παρεμπιπτόντως για να καταστρέψει κάθε ελπίδα
το
γνώριζαν όσοι δεν ήθελαν ν’ ακούσουν
οι
δε τυμβωρύχοι υποκλίθηκαν
οι
μεθυσμένοι μαουνιέρηδες μετέφεραν τον εύθραυστο
έρωτα
ώς τον ατέρμονα χρόνο
κι
έτσι έγινε θρύψαλα σαν έπεσε από τα ύψη
του
χαμένου βλέμματος
γκρεμοτσακίστηκε
μες σε μιαν οχλαγωγία ζαχαρένιων
κεραυνών
ενώ υπήρχε και μι’ άδεια δαγκωνιά
στη
μεγάλη μαύρη τρύπα της αγάπης.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
JEAN ARP
ΠΕΤΡΕΣ ΟΙΚΟΣΙΤΕΣ
οι
πέτρες είναι εντόσθια
μπράβο
μπράβο
οι
πέτρες είναι κορμοί αέρος
οι
πέτρες είναι κλαδιά νερού
πάνω
στην πέτρα που παίρνει τη θέση του στόματος
φυτρώνει
είτε άγανο είτε ψαροκόκαλο
μπράβο
μια
φωνή πέτρινη
είναι
φάτσα-φάτσα
και
βήμα-βήμα
με
κάποιο βλέμμα πέτρινο και οι πέτρες βασανίζονται σαν τη σάρκα
οι
πέτρες είναι σύννεφα
επειδή
η δεύτερή τους φύση
χορεύει
στην τρίτη μύτη τους
μπράβο
μπράβο
όταν
οι πέτρες ξύνονται
τα
νύχια μεγαλώνουν στις ρίζες
οι
πέτρες έχουν αφτιά
για
να τρώνε ακριβώς στην ώρα τους
πάνω
στο σύννεφο που παίρνει τη θέση του κεφαλιού
μεγαλώνει
μια μύτη φυσική
των
βλεμμάτων τα νύχια ξύνουν τις ρίζες της φύσης
πέτρες
και πέτρες μεγαλώνουν και χορεύουν στα σύννεφα
μπράβο
μπράβο
τα
αφτιά μεγαλώνουν στις ρίζες
η
τρίτη πέτρα τρώει απ’ την αέρινη σάρκα
η
δεύτερη πέτρα τρώει πόδια
μπράβο
μπράβο μπραβίσιμο
τα
άγανα και τα ψαροκόκαλα έχουν διαρροή
όταν
τα πόδια χορεύουν στα κεφάλια τα νύχια μεγαλώνουν στις πέτρες
οι
ώρες ξύνονται
μπράβο
τα
εντόσθια είναι ρίζες
οι
πέτρες είναι κεφάλια
η
φύση είναι ακριβής
τα
πόδια που χορεύουν στα σάρκινα κλαδιά
έχουν
βλέμμα φριχτά βασανισμένο
βλέμμα
βγαλμένο από τα σωθικά κάποιας ώρας
στη
θέση της φύσης φυτρώνει ένα πόδι
μπράβο
μπράβο μπράβο μπράβο
τ’
αφτιά οι μύτες τα στόματα τα κεφάλια τα πόδια είναι όλα τους πέτρες.
Μετάφραση: Γιώργος
Κεντρωτής.
ΛΕΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ
https://www.facebook.com/GutenbergBooks/videos/1098797961404725
ALDO
PELLEGRINI
Ο
ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Των
συνδαιτυμόνων εξέγερση. Η πανήγυρις αφυπνίζει τους οραματιστές που
αδελφοποιούνται με την αυγή.
Νυχτερινοί
πολεμιστές με τις πλάτες τους γυρισμένες στα τείχη του φωτός. Οι αγγελιαφόροι
του χρόνου αρνούνται να υπακούσουν στις διαταγές. Φιάσκο της τελετής μπροστά
στη θάλασσα. Οι εξόριστοι σε εγκαταλείπουν τώρα ω γη απρόσιτη στις ικεσίες.
Οι
σκλάβοι κινούνται στων λέξεων τον άπειρο χώρο. Η απόγνωση σταματάει μπρος στην
πόρτα των αναίσθητων. Η δε φωνή έμπλεως μυστηριώδους τρυφερότητος καλεί όλο
καλεί.
Σκιές
μέσα στη μνήμη. Ξυπνούν. Σηκώνουν τα χέρια τους πιο πέρ’ απ’ τον χρόνο. Τα
νύχια σκάβουν. Σκίζονται με υπολογισμένη αδιαφορία.
Ο
πόνος ελλείπει και όλες οι πληγές είναι θανάσιμες. Τα φιλιά είναι θανατηφόρα. Η
απόγνωση κρούει όλες τις θύρες. Ο χρόνος αλλάζει τόπους στα σώματα. Περνάει η
νύχτα χωρίς ν’ αφήνει ίχνη. Η φωνή σωπαίνει. Ένα τελευταίο χαμόγελο σβήνει. Ο
καπνός παραμένει. Πέτρινος μας τυλίγει άνεμος. Και μόνο ο θάνατος είναι
αθάνατος.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής,
ΤΙ ΕΦΕΡΕ Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Τα υπέροχα ποιήματα του Ανδρέα Φουσκαρίνη. Απόλαυση όπως πάντα!
PIER PAOLO PASOLINI
Παράγω ένα εμπόρευμα, την Ποίηση, εμπόρευμα που είναι στην πραγματικότητα μη καταναλώσιμο. Θα πεθάνω εγώ, θα πεθάνει ο εκδότης μου, θα πεθάνουμε όλοι, θα πεθάνει ολόκληρη η κοινωνία μας, θα πεθάνει ο καπιταλισμός, αλλά η ποίηση θα μείνει χωρίς να έχει καταναλωθεί.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΡΟΔΑ ΑΡΟΔΟ ΓΙΑ
ΔΩΡΑ
Φωτός
ψευδαίσθηση γεμίζει το δοχείο
των
αντιλάλων με τα αιμόφυρτα σκοτάδια
και
τ’ αδειανά και αραχνοΰφαντα πηγάδια
προσεταιρίζονται
της αίγλης το στοιχείο.
Το
περιβόλι του όρθρου γίνεται σχολείο
χρυσών
αχτίδων με νυχτέρια παρακλάδια
μιας
κοραλλένιας κόρης σε καρώ λιβάδια
απ’
έξω από της θάλασσας το πανδοχείο.
Αρόδο
δένει στο ροδώνα της το δώρο
που
της κουβάλησαν από μακριά ναυτίλοι
και
περιμένει να συλλέξει λέξεων σπόρο
να
καταρτίσει κλήρους με ονειροπαγή ύλη:
οι
μέρες νά ’ναι νύχτες νύχτες νά ’ναι οι μέρες
ανήμερες
και ορθάνοιχτες μες στους αιθέρες.
