Ο ΑΝΕΜΟΣ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

Ο ΑΝΕΜΟΣ

 

Στα χέρια σου ο άνεμος πρέπει να φαίνεται,

νά ’χει ρίξει στα δάχτυλά σου άγκυρα,

να σηκώνεται και να σε πιάνει.

Φλόγα στην κόμη σου ελίσσεται

–σούρουπο–,

γύρω απ’ το κορμί μου βοστρυχώνεται

και στέκεται όρθια,

κορδέλα καμωμένη και ανταύγεια,

από χαλκό στα μάτια σου,

στα δάχτυλά μου από σάρκα,

Στον άνεμο αν δοθείς

δώσου με ό,τι έχει γίνει

άνεμος κόντρα στον άνεμο,

και πάρε με μέσα του

και χύσε με στο κορμί σου,

μπροστά μου, μπρος στα μάτια μου,

εσύ και ο άνεμος μακριά,

και νά ’σαι απλώς επαφή,

του ανέμου ανάμνηση.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.