ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ

 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΣΣΙΟΣ

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ

 

Τοῦ Τάσου τοῦ Χαλκιᾶ πνοὲς ἔφερνε ὁ λεβάντες

ὣς τοὺς Παξούς, νὰ μαθητεύσεις στὰ σ τ ο ι χ ε ῖ α,

καὶ πρὶν ἀκούσεις κὰν γιὰ ἐνισχυτὲς καὶ ἠχεῖα,

ἠχοῦσαν μέσα σου ἰσχυρὲς οἰκεῖες ἀβάντες.

 

Τὰ μαγικὰ τοῦ Ἀφάνα, τῶν Βορείων οἱ μπάντες

στοῦ Πειραιᾶ ἦρθαν καὶ σὲ βρῆκαν τὰ θρανία

- ἀντιλαλοῦσε ἀκόμη ὁ Μάρκος - , καὶ μανία

σὲ κύκλωσε πλατωνικὴ ἀπ’ ὅλες τὶς μπάντες.

 

Μὲ τ’ ἄλλα ἁλάνια μοιραστήκατε τοὺς ρόλους,

μιᾶς Gibson τὸ λουρὶ ἐσὺ πέρασες στὸν ὦμο,

καὶ τ’ ἄγγιγμά σου ὅταν τοὺς δαίμονες πῆρε ὅλους

 

σὲ τάστα καὶ χορδὲς ἀνάμεσα νὰ κλείνει,

τοῦ λιμανιοῦ ἔνιωθες τὸν ρόχθο μετρονόμο

κ’ εἶχες στὸ βλέμμα τῶν μεγάλων τὴ γαλήνη.