ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

 

PABLO NERUDA

 

ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

 

Θὰ θυμηθεῖς ἐκεῖνο τὸ παράδοξο φαράγγι

ἀπ᾽ ὅπου τὰ δονούμενα τ᾽ ἀρώματα ἀνεβαῖναν,

μαζί τους καὶ καμιὰ φορὰ κανὰ πουλὶ ντυμένο

βραδύτητα καὶ βροχοπτώσεις: τοῦ χειμώνα ροῦχα.

 

Θὰ θυμηθεῖς τὰ δῶρα τοῦ καιροῦ καὶ τῶν χωμάτων:

ἀκάθεκτες τὶς εὐωδιές, τὴ λάσπη χρυσαφένια,

χορτάρια, πόες μὲς στὶς λόχμες, ρίζες τρελαμένες,

ἀγκάθια μαγικὰ σὰν τίποτα μεγάλες σπάθες.

 

Θὰ θυμηθεῖς καὶ ὅσα κλαριὰ τὰ χέρια σου ἔχουν κόψει:

κλαριὰ νερένια, σκοτεινά, μὲς στὴ σιωπὴ ἀνθισμένα,

κλαριὰ ποὺ μοιάζουν πέτρες στὸν ἀφρὸ καλὰ λουσμένες.

 

Καὶ μιὰ φορὰ θὰ θυμηθεῖς σὰν τὸ ποτὲ ἢ τὸ πάντα.

Στὰ μέρη ἐπήγαμε ὅπου τίποτα δὲν περιμένεις

καὶ βρήκαμε τὰ πάντα ἐκεῖ ἐμᾶς νὰ περιμένουν.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.