ΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΣΗΚΩΜΕΝΟ

 

JOSÉ MARÍA DE LA ROSA

 

[ΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΣΗΚΩΜΕΝΟ]

 

ΜΕ μόνο το ένα χέρι σηκωμένο

ξίφη δοθείσης ευκαιρίας καταστρέφουν τα σύννεφα

με τις γαλακτώδεις τους αγκάλες,

που, σαν άκαμπτα φίδια

γλιστρούν φιλώντας το σπασμένο αίμα,

το σαβανωμένο στον άνεμο.

Τα δε αποστεωμένα τους κεφάλια

αμφισβητούν στη θάλασσα τις αμφιβολίες των κυμάτων,

όποτε τυχαίνει το νερό να είναι άσπρο.

Και έχουν την κατατομή εκείνου που δεν είναι κανείς

κι έχει σάρκες χτυπημένες με κόκκινα θραύσματα,

με σθένος μολυβένιο.

Ξεστρατίζουν οι στραβές ή μακρινές φωνές

και τα χαλύβδινα φτερά τους (από χάλυβα που τρέμει)

καταρρίπτουν προδοσίες, αναγγελίες και του ουρανού πετεινά …

Αγκάθια φλεγόμενα

μπήγονται βαθιά στα μάτια μου μέσα

από μακριά, πολύ μακριά ...

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.