Η ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ

VICENTE HUIDOBRO (1893-1948)


Η ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ

Κάθε μέρα μου φέρνει ένα ένδυμα εκπλήξεων
Και μια φωτιά καινούρια στη μέσα μου φωτιά,
Η ψυχή έχει το λειτούργημά της των θλίψεων
Που είναι ένα νερό από θύμησες
Ή από δέντρα που κινούνται για να μοιάσουνε στη θάλασσα
Νιώθω κάτι που ανεβαίνει από τις μαύρες μου περιοχές
Και που προτίθεται να με ξαναγυρίσει στον ουρανό
Ίσως να δώσει τα άγχη μου στο αστέρι που θέλησε
να γίνει ανάδοχός μου

Υπάρχει μια φωνή εξορισμένη που επιμένει στα όνειρά μου
Που έρχεται διασχίζοντας με από τις πρώτες μέρες μου
Και που έχει διασχίσει τη μακριά αλυσίδα των προγόνων μου

Υπάρχει ένα φως από σάρκα που επιμένει στις νύχτες μου
Που δένει κάποιες ψυχές με τις ακτίνες του
Υπάρχει μια αναμονή αδηφάγα
Ένα προμήνυμα κορυφής αγγιγμένης με τα χέρια
Ένα προμήνυμα ανεβαίνοντας σαν ένα άνθος δίψας
Πιο δυνατό κι από το άσμα των απομακρύνσεων το ακουσμένο
απ' τον φυλακισμένο
Υπάρχει κάτι που θέλει να κάνει για να γεννηθούν οι τρόποι μου
οι αγέννητοι
Τα αγνώριστα κομμάτια της σιωπηλής μου ύπαρξης
Τόσο έχει μένει σε λαβύρινθους ακόρεστους
Ή το έχουν φέρει οι θνητοί καθρέφτες χωρίς να
επισκευάσουν στον κίνδυνο από τις σκιές

Υπάρχει μια ιδέα δακρύων και λέξεις θερμές
Που επίσης έχουν έρθει διασχίζοντας ποτάμια
Και εποχές σαν πόλεις βυθισμένες
Υπάρχει μια εργασία από ρίζες δίχως ύπνο
Και την ίδια στιγμή μια διαμόρφωση από αποστάσεις
απ'την οποία θα ματώσουμε για κάποιες ώρες
Υπάρχει ένας παλμός πραγμάτων που θα ωριμάσουν καταχνιές
Και που γυρεύουν ακριβή τη λέξη τους να ζήσουν μεταξύ μας
Και που γυρεύουν την ξεχωριστή οσμή τους όπως γυρεύει κάθε άνθος
Από όλα αυτά θα είναι το μέλλον μας
Και επίσης υπάρχει μια απόλαυση από καμπάνες που
διαλύονται από τους μεγάλους ήχους τους

Ω! διαφάνεια της μοναξιάς!
Ω! ελευθερία από οιωνό απορριφθέντα!
Ω! φίλτρο μιας οικείας γνώσης που κλαίει το πεπρωμένο της!
Έχεις ακούσει τόσο την ίδια τη φωνή σου
Ξεψυχώντας σταματημένη από κάποια κύτταρα
Χωρίς τη θέληση του τρόμου...
Άκουσε τώρα τη φωνή του κόσμου
Κοίτα τη ζωή που κυματίζει σαν ένα δέντρο καλώντας τον ήλιο

Όταν ένας άνθρωπος αγγίζει τις ρίζες του
Η γη τραγουδά με τα αστέρια τα αδέλφια.


Μετάφραση: Γιώργος Μίχος.


**********************************


LA RAÍZ DE LA VOZ

Cada día me trae un vestido de sorpresas
Y un nuevo fuego a mi fuego interno
El alma tiene su oficio de pesadumbres
Que es como un agua de recuerdos
O de árboles que se mueven para parecerse al mar
Siento algo que sube de mis negras regiones
Y que pretende devolverme al cielo
Acaso dar mis ansias a la estrella que quiso apadrinarme

Hay una voz desterrada que persiste en mis sueños
Que viene atravesándome desde mis primeros días
Y que ha cruzado la larga cadena de mis ascendientes

Hay una luz de carne que persiste en mis noches
Que ata a ciertas almas con sus rayos
Hay una esperanza devoradora
Un presagio de cumbre tocada con las manos
Un presagio ascendiendo como una flor de sed
Más poderoso que el canto de las lejanías escuchado por el prisionero
Hay algo que quiere hacer nacer mis modos no nacidos
Los trozos olvidados de mi ser silencioso
Tanto ha quedado en laberintos insaciables
O se han llevado los espejos mortales sin reparar en el peligro de las sombras

Hay una noción de lágrimas y cálidas palabras
Que también han venido atravesando ríos
Y épocas como ciudades enterradas
Hay un trabajo de raíces si sueño
Y al mismo tiempo una formación de distancias
Por la cual sangraremos a ciertas horas
Hay un latir de cosas que van a madurar tinieblas
Y buscan su palabra precisa para vivir entre nosotros
Buscan su olor distinto como lo busca cada flor
De todo esto será nuestro futuro
Y también hay un goce de campanas deshaciéndose de sus grandes sonidos

¡Oh transparencia de la soledad!
¡Oh libertad de augurio suspendido!
¡Oh filtro de la íntima conciencia que llora su destino!
Has escuchado tanto tu propia voz
Agonizando suspendida de ciertas células
Sin voluntad de espanto…
Escucha ahora la voz del mundo
Mira la vida que ondula como un árbol llamando al sol

Cuando un hombre está tocando sus raíces
La tierra canta con los astros hermanos


1941