Η ΓΑΛΗΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

JULIÁN DEL CASAL (1863-1893)


PAX ANIMAE

Μη μου μιλάτε για ηδονές εγκόσμιες
που να χαρώ δε θέλω. Είν’ η καρδιά μου
πεθαμένη και στ’ ανοιχτό της άντρο
τα νεκρικά κοράκια μόνο μπαίνουν.

Δεν κουβαλώ απ’ το παρελθόν σημάδια
και πως υπάρχω σίγουρος δεν είμαι,
μια έρημος είν’ η ζωή για μένα,
που είδωλα καθρεφτών την κατοικούνε.

Δε βλέπω παρά αστέρι μαυρισμένο
από ’να ανταριασμένο υγρό λυκόφως
και μέσα απ’ τη σιωπή βαθιού ληθάργου

μόλις που φτάνει αχνά στην ακοή μου
κάτι άδηλο και ξένο, όλο μυστήριο,
που με σέρνει μακριά πα’ αυτόν τον κόσμο.



Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου.
Από το βιβλίο: Ηλίας Ματθαίου, «Ποίηση ισπανόφωνης Αμερικής (1882-1970)», Εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1987, σελ. 65.


****************************


PAX ANIMAE

No me habléis más de dichas terrenales
que no ansío gustar. Está ya muerto
mi corazón, y en su recinto abierto
sólo entrarán los cuervos sepulcrales.

Del pasado no llevo las señales
y a veces de que existo no estoy cierto,
porque es la vida para mí un desierto
poblado de figuras espectrales.

No veo más que un astro oscurecido
por brumas de crepúsculo lluvioso,
y, entre el silencio de sopor profundo,

tan sólo llega a percibir mi oído
algo extraño y confuso y misterioso
que me arrastra muy lejos de este mundo.