ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ


ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

Είχα μι' αγάπη από παιδί
για κάποια καφενεία
που ήταν κοντά στη θάλασσα
και βλέπαν ουρανούς.
Που είχαν καλάμια στη σκεπή
και μέσα, στη γωνία
ένα σβηστό γραμμόφωνο
για να σου φεύγει ο νους.

Χρόνια ζητώ να πιώ καφέ
σε τέτοια καφενεία
ν' ακούγονται τα κύματα
σα νά 'ναι μουσική.

Να βρω πως είν' η θάλασσα
σ' αυτή την ιστορία
σε καφενεία που γερνούν
κοντά της μιά ζωή.

Τά 'φερε ανάποδα ο καιρός
κι άλλαξε σ' όλα κάτι
κι αναβολή σ' αναβολή
δεν βρήκα αυτό το απλό.
Ένα παραθαλάσσιο μικρό καφενεδάκι
που να με κάνει μιά στιγμή
γλυκά να ξεχαστώ.


Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου.
Μουσική: Νένα Βενετσάνου.