ΤΕΧΝΗ Ή ΜΑΣΤΟΡΙΑ

Αφιερώνεται στον Θεόδωρο Α. Πέππα για τα γενέθλιά του

DYLAN THOMAS (1914-1953)


ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΕΛΑΣΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΜΟΥ

Με τη μαστοριά της αγέλαστης τέχνης μου
Ν’ ασκείται μες στην έρμη σιγαλιά της νύχτας
Την ώρα που βγαίνει το φεγγάρι και λυσσάει
Και οι εραστές ξαπλώνουν στα κρεβάτια τους
Με όλες τους τις μαύρες έγνοιες αγκαλιά,
Εγώ παιδεύομαι απ’ το φως που τραγουδάει
Όχι από φιλοδοξία πες ή για τον επιούσιο τάχα
Ούτε καν από καμάρι ανάλογο διαγωνισμού ταλέντων
Σε τίποτα σκηνές επάνω φιλντισένιες,
Αλλά μπας κι έβγει το ελάχιστο κοινό μεροκάματο
Της πιο βαθιάς και μυστικής καρδιάς τους.

Αλλά ούτε για τον υπερήφανο άντρα ξέχωρα
Απ’ το λυσσιάρικο φεγγάρι γράφω ό,τι γράφω
Σε τούτες ’δώ τις αφρισμένες κόλλες
Ούτε για τους νεκρούς που υψώνονται σαν πύργοι
Με τ’ αηδόνια μαζί και με τις ψαλμωδίες τους,
Μα μόνο για τους εραστές που αγκαλιάζουν
Όλων των εποχών τη θλίψη και όλων των αιώνων
Που εμένα ούτε καν δεκάρα τσακιστή δε δίνουνε
Μήτε και νοιάζονται για την όποια τέχνη ή μαστοριά μου.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.