ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΙΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΟΥΣΤΑ

GARCILASO DE LA VEGA


[ΑΔΗΜΟΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ’Ν’ ΑΠΟ ΜΕΣΑ]

  Αδημονώντας για να δω τί ’ν’ από μέσα
στου στήθους σου το κέντρο... τί εκεί ανασαίνει...
να δω αν αυτό που πνέει απ’ έξω ώς μέσα μπαίνει
κι αν το είναι με το φαίνεσθαι συνέχει τρέσα
  ευθεία, τα μάτια εκάρφωσα, πλην δεν μπορέσα-
να νά ’δουν: όρμησε το κάλλος σου, που δένει
τον νου, και στόμωσε το βλέμμα μου, και ξένη
για μένα μένει πια η ψυχή σου. Κι αχ, μπαμπέσα,
  θλιμμένος πια κοιτώ τα χέρια σου που, σκύλοι
πιστοί, φρουρούν τη χάρη των μαστών σου, δίχως
καν λίγο να τους ψαύουν: μου μηνούν χειμώνα
  που την ελπίδα μου στο θάνατο θα στείλει,
ενώ η επίθεση του Έρωτα δολίχως
θα σβεί – non esservi passato oltra la gonna.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.