ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑΡΑ ΤΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ


ΕΓΚΑΡΣΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Καθώς απόσωνε η σελήνη ξημερώνοντας
τα πάντα κρέμονταν από μείζονα ελεατική σιγή
  και μοιραία γαλήνη
που παρατείνει μιάν αόρατη πράξη:
  της φύσεως την αυτοζωία.
Τότενες έβλεπα σε φανταστικά νερά μου
  να ξαναλάμπει μόνη της
η εικαστική προσδοκία του σώματος.
Οίμοι λοιδόρησα την ηρεμία
    και μ’ αρέσει ο φόβος.
Είμαι μόνον αυτός που έχει την τρελάρα του·
  τίποτα πιότερο·
αναβοσβήνει το χέρι μου όταν γράφω.



Από την ποιητική συλλογή «Ερυθρογράφος» (1988).
Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα», τ. Β΄ (1979-1991), Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία, Αθήνα 1994, σελ. 466.