ΜΑΪΜΟΥΔΙΣΙΑ

CHARLES BAUDELAIRE


Η ΚΟΡΝΙΖΑ

Καθώς κορνίζα ατίμητη τη ζωγραφιά στολίζει,
έστω κι αν τη ζωγράφισε πινέλο ξακουσμένο,
κάτι της δίνει αλλοιώτικο και κάτι μαγεμένο,
που κάνει την μες στην τρανή φύση να ξεχωρίζει,

έτσι, κοσμήματα, έπιπλα, χρυσά που αντιφεγγούσαν,
ολότελα ταιριάζανε στη σπάνιαν ομορφιά της·
τίποτα δεν της θάμπωνε το φεγγοβόλημά της,
κι όλα σαν ένα πλαίσιο, θαρρείς, την τριγυρνούσαν.

Κάποτε θά ’λεγε κανείς ότι κι αυτή θαρρούσε
πως όλα την αγάπη της ζητούσαν· κολυμπούσε
μες στου λινού και του ατλαζιού τα χάδια τα περίσσια,

γεμάτα ανατριχιάσματα τ’ ωραίο γυμνό κορμί της·
και πότε αργή, πότε γοργή, κάθε μια κίνησή της,
χάρη παιδιάστικη έδειχνε, μια χάρη μαϊμουδίσια.



Μετάφραση: Γιώργης Σημηριώτης.
Από το βιβλίο: Μπωντλαίρ, "Τα άνθη του Κακού", Μεταφραστής Γ. Σημηριώτης, Εκδόσεις Μαρή, Αθήνα χ.χ, σελ. 75.