ERNST WILHELM LOTZ (1890-1914)
ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΒΟΥΛΕΣ ΖΩΩΝ ΑΡΠΑΧΤΙΚΩΝ...
Αυτό είσαι λοιπόν;
Στον καθρέφτη του κόσμου τη νύχτα
μεγάλη εικόνα, ηχεί η ανάσα σου,
σαρώνει την ψυχή μου.
Αστέρια διασχίζουν το στέρνο σου παίζοντας άρπες.
Εσύ όμως…
λάμπεις ατημέλητη μάλλον σε πάπλωμα λευκό, πουπουλένιο.
Κι όνειρο βαρύ το στήθος σου πλακώνει.
Ή, πάλι, νεαρό παιδί αγαπημένο
των δαχτύλων του αισθησιακά σέρνει τον χρωστήρα
στους σταθερούς κύκλους του στήθους σου,
στα δυό σου περιστέρια.
Είστε θερμοί, πολύ θερμοί.
Κι όμορφες βούλες ζώων αρπαχτικών τις ράχες σας στολίζουν.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Η βουλάτη κυρία είναι η ήδη γνωστή μας Ariadne Artiles, από τας Καναρίους Νήσους.
Κύριε Κεντρωτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτάσατε αισίως στα 210, περίπου, ποστάκια. Στο παπί, ως συνήθως, μου ήρθε η ιδέα, ότι στο σύνολο αυτό δεν περιέχονται ποιήματα γραμμένα από γυναίκες.
Δεν υπάρχουν γυναίκες ποιήτριες;
Προς τι ο φόβος; Μήπως μας ξεπεράσουν; Ή μήπως ο ρόλος τους είναι να συντροφεύουν "την κεκτημένη άνοδο της ηδονής"
@ ΑΧΙ: Δεν το είχα προσέξει. Κάτι θα κάνω. Για χάρη σου, μάλιστα, θα ποστάρω αμέσως τώρα (κατ' εξαίρεσιν) κάτι στο πρωτότυπο, χωρίς μετάφραση. Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίθουν οι κόρες των ματιών μου από ίμερον, αλλά αυτές οι ζώνες και μάλιστα τρεις, λέτε να παίζουν τον ρόλο της ζώνης αγνότητος, άρα άνθρακας ο θησαυρός;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ AXI: Δεν νομίζω - αλλά (και πάλι), δεν ξέρω...
ΑπάντησηΔιαγραφή