Καλώς ορίσατε, μαιτρ, στις σφαίρες των ιστών και των δικτύων. Όπως αντιλαμβάνεσθε, οι προσδοκίες που γεννά η παρουσία Σας είναι μεγάλες, το φιλόλογο κοινό απαιτεί πολλά, ο πήχυς αναρτήθηκε ψηλά.
Για να λάβετε δε γεύσιν έστω και μικρά των αντιδράσεων που Σας περιμένουν, αν -ο μη γένοιτο- φανείτε κατώτερος της Υμετέρας αποστολής και των ημετέρων ελπίδων, σας αφιερώ το ακόλουθο ποιημάτιο Κουρτίου του Σβιττέρου (Kurt Schwitters), μεταγλωττισθέν δι' Υμάς επί τούτου από την αφεντιά μου - προς έμπνευσιν και φρονηματισμόν.
ΕΛΕΕΙΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Σχέδιο δράματος
α. Κύριέ μου: β. Παρακαλώ; α. Συλλαμβάνεσθε. β. Όχι. α. Κύριε μου, συλλαμβάνεσθε. β. Όχι. α. Κύριε μου, συλλαμβάνεσθε. β. Όχι. α. Κύριε μου, θα πυροβολήσω. β. Όχι. α. Κύριε μου, θα πυροβολήσω. β. Όχι. α. Κύριε μου, θα πυροβολήσω. β. Όχι. α. Σας μισώ. β. Όχι. α. Θα σας σταυρώσω. β. Όχι. α. Θα σας δηλητηριάσω. β. Όχι. α. Θα σας σοδομίσω έως θανάτου. β. Όχι. α. Μη λησμονείτε τον χειμώνα. β. Ουδέποτε. α. Σας μισώ. β. Ουδέποτε. α. Θα σας φονεύσω. β. Είπαμε, ουδέποτε. α. Θα σας πυροβολήσω. β. Αυτό το ξανάπατε. α. Εμπρός λοιπόν ελάτε. β. Δεν μπορείτε να με συλλάβετε. α. Γιατί όχι; β. Μπορείτε το πολύ να με θέσετε υπό κράτησιν. α. Τότε σας θέτω λοιπόν υπό κράτησιν. β. Ε, τότε καλά.
Ο β αφήνει τον α να τον θέσει υπό κράτησιν και τον ακολουθεί. Η σκηνή σκοτεινιάζει. Το κοινό, αισθανόμενο θύμα κοροϊδίας, θορυβεί και σφυρίζει. Η γαλαρία κραυγάζει: "Τι αηδίες είναι αυτές." "Να βγει έξω ο συγγραφέας!" "Τα λεφτά μας πίσω!"
Δηλαδή, αγαπητέ μου (εν πόνοις και κινδύνοις) φίλε Κουτσουρέλιε, πλην όλων των άλλων υπαίσχρων έως και αισχρών που ανωτέρω καταδηλώνεις, υπαινίσσεσαι ότι στο τέλος θα χρωστάω κι από πάνω "τα λεφτά σας";! Αι, πάλι, άμα πηγαίνω γυρεύοντα(ς), ας πλερώσω. Τί να κάνω κι εγώ ο δόλιος; - διευκρινίζω ότι το γιώτα και το όμικρον συμπροφέρονται... Για αύριο θα έχω κάτι που θα σου αρέσει: σπέσιαλ για σένα, "αντίδωρο" -μολονότι "ξένα κόλλυβα"- για την επίσκεψή σου στο ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ. Σ' ευχαριστώ πολύ για το πρώτο -και τί!- σχόλιο. Το θεωρώ γούρικο. Νά 'σαι καλά και να μας επισκέπτεσαι έστιν ότε - με την πανοπλία σου, εννοείται.
Καλώς ορίσατε, μαιτρ,
ΑπάντησηΔιαγραφήστις σφαίρες των ιστών και των δικτύων. Όπως αντιλαμβάνεσθε, οι προσδοκίες που γεννά η παρουσία Σας είναι μεγάλες, το φιλόλογο κοινό απαιτεί πολλά, ο πήχυς αναρτήθηκε ψηλά.
Για να λάβετε δε γεύσιν έστω και μικρά των αντιδράσεων που Σας περιμένουν, αν -ο μη γένοιτο- φανείτε κατώτερος της Υμετέρας αποστολής και των ημετέρων ελπίδων, σας αφιερώ το ακόλουθο ποιημάτιο Κουρτίου του Σβιττέρου (Kurt Schwitters), μεταγλωττισθέν δι' Υμάς επί τούτου από την αφεντιά μου - προς έμπνευσιν και φρονηματισμόν.
ΕΛΕΕΙΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Σχέδιο δράματος
α. Κύριέ μου:
β. Παρακαλώ;
α. Συλλαμβάνεσθε.
β. Όχι.
α. Κύριε μου, συλλαμβάνεσθε.
β. Όχι.
α. Κύριε μου, συλλαμβάνεσθε.
β. Όχι.
α. Κύριε μου, θα πυροβολήσω.
β. Όχι.
α. Κύριε μου, θα πυροβολήσω.
β. Όχι.
α. Κύριε μου, θα πυροβολήσω.
β. Όχι.
α. Σας μισώ.
β. Όχι.
α. Θα σας σταυρώσω.
β. Όχι.
α. Θα σας δηλητηριάσω.
β. Όχι.
α. Θα σας σοδομίσω έως θανάτου.
β. Όχι.
α. Μη λησμονείτε τον χειμώνα.
β. Ουδέποτε.
α. Σας μισώ.
β. Ουδέποτε.
α. Θα σας φονεύσω.
β. Είπαμε, ουδέποτε.
α. Θα σας πυροβολήσω.
β. Αυτό το ξανάπατε.
α. Εμπρός λοιπόν ελάτε.
β. Δεν μπορείτε να με συλλάβετε.
α. Γιατί όχι;
β. Μπορείτε το πολύ να με θέσετε υπό κράτησιν.
α. Τότε σας θέτω λοιπόν υπό κράτησιν.
β. Ε, τότε καλά.
Ο β αφήνει τον α να τον θέσει υπό κράτησιν και τον ακολουθεί. Η σκηνή σκοτεινιάζει. Το κοινό, αισθανόμενο θύμα κοροϊδίας, θορυβεί και σφυρίζει. Η γαλαρία κραυγάζει:
"Τι αηδίες είναι αυτές." "Να βγει έξω ο συγγραφέας!" "Τα λεφτά μας πίσω!"
Δηλαδή, αγαπητέ μου (εν πόνοις και κινδύνοις) φίλε Κουτσουρέλιε, πλην όλων των άλλων υπαίσχρων έως και αισχρών που ανωτέρω καταδηλώνεις, υπαινίσσεσαι ότι στο τέλος θα χρωστάω κι από πάνω "τα λεφτά σας";! Αι, πάλι, άμα πηγαίνω γυρεύοντα(ς), ας πλερώσω. Τί να κάνω κι εγώ ο δόλιος; - διευκρινίζω ότι το γιώτα και το όμικρον συμπροφέρονται... Για αύριο θα έχω κάτι που θα σου αρέσει: σπέσιαλ για σένα, "αντίδωρο" -μολονότι "ξένα κόλλυβα"- για την επίσκεψή σου στο ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ. Σ' ευχαριστώ πολύ για το πρώτο -και τί!- σχόλιο. Το θεωρώ γούρικο. Νά 'σαι καλά και να μας επισκέπτεσαι έστιν ότε - με την πανοπλία σου, εννοείται.
ΑπάντησηΔιαγραφή