ΤΟ ΑΧΑΝΕΣ
Φεύγε απ’ την αλάνα
νά ’βρεις άλλη αφάνα
αν είσαι φωτιά.
Εκτός και είσ’ αφάνα
που πάει στην αλάνα
πλάι με τη φωτιά.
Χνούδι η αφάνα – αν νιώσεις!
Μα άμα την απλώσεις
απλώνει η φωτιά
που θες ν’ αγαπήσεις
και είναι να τη σβήσεις!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Γιώργαρε, συνδεθήκαμαν.Με το καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίξε εις νεοελληνικήν κοινήν για να έχουμε μιά ιδέα του παλιμψήστου που γλωσσικώς μας συνέχει.
Νά 'σαι καλά, συνονόματε και συνοδοιπόρε στις ατραπούς της ποίησης και της μετάφρασης. Σε περιμένω όπως κι εσύ με περιμένεις. Como el toro he nacido para el luto / y el dolor..., όπως λέει κι ο κοινός μας φίλος Μιγέλ Ερνάντεθ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαφάνα που πλησιάζει τη φωτιά...κι η ποίηση ολοκαύτωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μου.
Ευχαριστώ, αγαπητέ ioeu, από καρδιάς. Πάντα ευπρόσδεκτος στο τρέχον μπλογκ.
ΑπάντησηΔιαγραφή