Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2007

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΑΓΚΟΝ




ΤΟ ΑΧΑΝΕΣ


Φεύγε απ’ την αλάνα

νά ’βρεις άλλη αφάνα

αν είσαι φωτιά.


Εκτός και είσ’ αφάνα

που πάει στην αλάνα

πλάι με τη φωτιά.


Χνούδι η αφάνα – αν νιώσεις!

Μα άμα την απλώσεις

απλώνει η φωτιά

που θες ν’ αγαπήσεις


και είναι να τη σβήσεις!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής




4 σχόλια:

  1. Γιώργαρε, συνδεθήκαμαν.Με το καλό.
    Παίξε εις νεοελληνικήν κοινήν για να έχουμε μιά ιδέα του παλιμψήστου που γλωσσικώς μας συνέχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νά 'σαι καλά, συνονόματε και συνοδοιπόρε στις ατραπούς της ποίησης και της μετάφρασης. Σε περιμένω όπως κι εσύ με περιμένεις. Como el toro he nacido para el luto / y el dolor..., όπως λέει κι ο κοινός μας φίλος Μιγέλ Ερνάντεθ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αφάνα που πλησιάζει τη φωτιά...κι η ποίηση ολοκαύτωμα!
    Τα σέβη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ, αγαπητέ ioeu, από καρδιάς. Πάντα ευπρόσδεκτος στο τρέχον μπλογκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή