ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΤΗΦΕΙΣ

RAÚL HENAO

ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΤΗΦΕΙΣ

Το μόνο που έμεινε ενήμερο ήταν ένα σφραγισμένο γράμμα

και των χειλιών σου η φούσκα πάντοτε στην επιφάνεια του πόθου.

Ακούγεται μιας μέλισσας ο βόμβος μα το μέλι

θέλει παρακάλια πιο πολλά κι από την πάχνη

ΠΟΥ ΕΣΚΕΠΑΣΕ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

όπου κάθε πρωί συνήθιζες για ψώνια να πηγαίνεις.

Τόσο ανόμοια ήσαν το τοπίο και το κάδρο του,

το προσκεφάλι και το όνειρο και ο ύπνος,

που δεν υπήρχε μέρα

να μη σε πονοκεφαλιάζει το πέρασμα του χρόνου.

Εγώ πάλι άκουγα τον γείτονά μου να τραγουδάει

τους στίχους κάποιου τάνγκο πίσω απ’ την πλάτη σου,

να βγαίνει στο ύπαιθρο με το ποδήλατό του, πλην όμως

δεν κατάφερνε να τα βρει ποτέ με την πραγματικότητα.

Παραιτήθηκα απ’ το να περιμένω κατά μόνας την απουσία σου

για να σου διηγούμαι απ’ το τηλέφωνο νυχτιάτικα

την κατήφεια που με τρώει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.