ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ
ΚΑΘΕ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΩ
Κάθε λέξη που γεννάω –μπαμ-μπαμ
Καταβροχθίζεται δια μιας-
από μια καταπαχτή-
Στο πάτωμα ενός σπιτιού-
Που το χτίσανε χωρίς καμιά-
χειρωναχτική δουλειά-
Δυό νοματέοι με γυαλιά-
Ένας ψηλός κι ένας κοντός-
Με μπλουζάκι και με γραβατίτσα-
Παίζοντας δυο μπαγλαμάδες-
Και νά ’σου κι έρχονται από ψηλά-
Δυο άγγελοι με φλογερά-
Σπαθιά που κυματίζουνε-
Και χωρίς καμιά χειρονομία-
Βάζουνε φωτιά στο σπίτι-
Που τό ’χτισαν τα δυο παιδιά-
Κι έμεινε μες στο χωράφι μόνη-
Μια κρυφή καταπαχτή-
Που άμα την ανοίξεις βγαίνει-
Το σκοτάδι του μυαλού-
Που αχόρταγο καταβροχθίζει-
Κάθε λέξη που γεννάω –ντουγρού.
Δεν ξαναβάζεις, λέω 'γώ, τον "Αράπη";
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ravinder Pal Singh: Αφού τον έχει βάλει τον "ΑΡΑΠΗ", τί να ξαναβάλει; Τον ΑΡΑΠΗ του Ζαμπέτα; Κι αυτόν τον έχει βάλει! Ας βάλει Σολωμό, που του αρέσει - εκείνο που λέει "ΑΡΑΠΙΑΣ ΑΤΙ, κλπ.". GREGORIO LOPEZ
ΑπάντησηΔιαγραφή