ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ

Υπό έκδοση, σε δική μου μετάφραση

ΜΕ ΜΟΤΟ ΤΟΥ ΜΠΟΡΧΕΣ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΜΕ ΜΟΤΟ ΤΟΥ ΜΠΟΡΧΕΣ

 

... ese montón de espejos rotos

J.L.B.

 

Τὰ θραύσματα, οἱ ὄγκοι οἱ λεῖοι τῶν κατόπτρων

τὸν χρόνο περιέχουν διασπασμένον·

στοὺς στίχους ὑποφώσκει τὸ σημαῖνον

καὶ οἱ ρίμες μὲς στὴ γλώσσα δίκην ρόπτρων

 

χτυποῦν νοήματα καὶ ἀλληλουχίες

ἠχοσυνόλων, γιὰ νὰ τοὺς ἀνοίξουν

τὰ μάτια ὡς ἄνθη. Θάλλοντας θὰ πνίξουν

τὰ λόγια σὲ νερῶν σκϊαμαχίες.

 

Καθρέφτες εἶναι καὶ οἱ στιγμὲς τῶν πρώτων

βλεμμάτων ποὺ ἐν κρυπτῷ τὰ φῶτα κλέβουν

τῆς γνώσης· μά, ὅπως τὴν ἐπιβραβεύουν,

τὴ σπάζουν στὴ θυμέλη τῶν ἐρώτων.

 

Κομμάτια γίνεται κι ἐκείνη ἡ σπάθη

ποὺ κατοπτρίζει με αἵματα τὰ πάθη.

Ο ΑΛΛΟΣ

 

JORGE LUIS BORGES

 

Ο ΑΛΛΟΣ

 

Στὸ πρῶτο ἀπ᾽ τὰ χιλιάδες χάλκινα μακρὰ

ἑξάμετρά του ὀ Ἕλληνας ἐπικαλεῖται

τὴν μῆνιν τοῦ Ἀχιλλέα γιὰ νὰ ὑμνήαει εἴτε

τὴ μούσα τὴ γνωστὴ εἶτε μιὰ κρυφὴ φωτιά.

Ἤξερε ὅτι ἕνας ἄλλος —ἕνας Θεός— κινεῖ

μ᾽ αἰφνίδιο φῶς τοὺς σκοτεινούς μας μόχθους. Αἰῶνες

μετὰ ἔρχεται ἡ Ἁγία Γραφὴ νὰ πεῖ μὲ εἰκόνες

ἀχνὲς ὅτι τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ.

Τὸ τέλειο ἐργαλεῖο (τὸ πέρα ἀπ᾽ τὰ συνήθη)

ὁ ἀδίστακτος καὶ ἀνώνυμος θεὸς τὸ δίνει

στοὺς ἐκλεκτούς του: ὁ Μίλτων παίρνει τὴν ὀδύνη

τῶν τοίχων τῆς σκιᾶς· ὁ Θερβάντες μόνο λήθη.

Δικό του εἶναι ὅ,τι μὲς στοῦ χρόνου ἐγκεταστάθη

τὴ μνήμη. Ἁπλῶς δικό μας εἶν᾽ τὸ κατακάθι.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ

 

Δὲν ἔχω πιὸ πολύ, δὲν ἔχω πάντα. Μὲς στὴν ἄμμο

ἡ νίκη ἀκούμπησε, ἐκεῖ, τὰ χαμένα της τὰ πόδια.

Εἶμαι ἄνθρωπος φτωχός. Τοὺς ὅμοιούς μου ἀγαπάω.

Κι ἂν δὲν σὲ ξέρω, σ᾽ ἀγαπῶ. Κι ἀγκάθια δὲν πουλάω

 

οὔτε χαρίζω. Ξέρουν ἴσως πὼς ἐγὼ δὲν πλέκω

στεφάνια ματωμένα, πὼς πολέμησα τὴ χλεύη·

μὲ ἀλήθεια ἐγέμισα τὴν πλημμηρίδα τῆς ψυχῆς μου·

τὴν ἀχρειότητα τὴν πλήρωσα μὲ περιστέρια.

 

Ποτέ μου ἐγὼ δὲν εἶχα τὸ «ποτέ», δὲν τὸ γνωρίζω.

Γιατὶ ἤμουν, εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι ἀλλιῶς. Τὸν ἔρωτά μου,

ποὺ ἀλλάζει συνεχῶς, ἐπικαλοῦμαι· καὶ φωνάζω

 

γιὰ τὴν ἁγνότητα. Τῆς λήθης λίθος εἶναι μόνο

ὁ θάνατος. Μὲ ἀγάπη σοῦ φιλῶ βαθιὰ τὸ στόμα.

Ξύλα νὰ φέρουμε, ν᾽ ἀνάψουμε φωτιὰ στὰ ὄρη.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ Ο ΜΑΡΤΗΣ ΜΕ Τ᾽ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΤΟΥ ΦΩΤΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ Ο ΜΑΡΤΗΣ ΜΕ Τ᾽ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΤΟΥ ΦΩΤΑ

 

Ξαναγυρίζει ὁ Μάρτης μὲ τ᾽ ἀπόκρυφά του φῶτα·

σ᾽ ὅλους τοὺς δρόμους τ᾽ οὐρανοῦ γλιστροῦν τεράστια ψάρια·

ἀπόσιγο τὸ πούσι τῆς στεριᾶς κοντοζυγώνει·

τὰ πράγματα ἕνα-ἕνα μέσα στὴ σιωπὴ κυλᾶνε.

 

Στὴν κρίση αὐτὴ εὐτυχῶς τῆς πλανημένης ἀτμοσφαίρας,

ξαναένωσες ζωὲς φωτιᾶς μὲ ζωὲς ἀρχιπελάγους,

τὴ γκρίζα κίνηση τοῦ πλούτου ποὺ εἶχε ὁ χειμώνας,

τὸν τύπο ποὺ ἔβαλε ὁ ἔρωτας νὰ φτιάξει τὴν κιθάρα.

 

Ὦ ἀγάπη, ὦ ρόδο ἀπὸ σειρῆνες καὶ ἀπὸ ἀφροὺς βρεγμένο,

φωτιὰ ποὺ μι᾽ ἀόρατη ἀνεβαίνει σκάλα καὶ χορεύει·

ξυπνᾶ ξανὰ στὴ σήραγγα τῆς ἀγρυπνίας τὸ αἷμα

 

νὰ φάει καὶ νὰ καταπιεῖ τῶν οὐρανῶν τὸ κύμα·

ἡ θάλασσα τὸ βιός της λησμονᾶ καὶ τὰ λιοντάρια

κι ὁ κόσμος μὲς στὰ σκοτεινά της δίχτυα (νά τος!) πέφτει.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής..

ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΡΕΒΥΘΗ

ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΡΕΒΥΘΗ

εδώ

ΠΟΙΗΣΙΝ ΔΕ ΧΕΙΡΩΝ ΑΥΤΗΣ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΠΟΙΗΣΙΝ ΔΕ ΧΕΙΡΩΝ ΑΥΤΗΣ

 

Τῆς καλλονῆς τὰ χέρια εἶναι μελέτη

σὲ βάθος τῆς αἰθρίας, τῶν ἀστέρων,

τῶν θαλασσίων κήπων, καὶ ἐνδιαφέρον

ποὺ ἡ μουσικὴ γιὰ τὸ λευκὸ διαθέτει.

 

Τὰ χέρια φέρνουν τ᾽ ἄνθη στὰ πανέρια

τῶν λόγων, τῶν βλεμμάτων καὶ τοῦ κάλλους·

τοὺς σκόπελους λειαίνουν, τοὺς ὑφάλους

 

ὑψώνουνε. Τῆς καλλονῆς τὰ χέρια

ποδοπατοῦν τοῦ θάνατου τὸ κράτος,

 

τὸν ἔρωτα χειροκροτοῦνε ἀφάτως.

VIRTUS LYRICA

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

VIRTUS LYRICA

 

Στῆς γλώσσας τὸ ἔλασμα διαρκῶς δονεῖσαι

μὲ σημασίες τρυφερὲς καὶ χαῖρε.

Τῶν ἀρωμάτων τὴν ἀνάσα φέρε

σὲ λέξεις μὲ κηπάρϊα, μιὰς καὶ εἶσαι

 

ὀνείρων κυνηγέτις καὶ ἄπειρη ὕλη

ἀπό ᾽να μὴ ὂν στὸν χρόνο χαραγμένο

ποὺ πλέκει φλόγες. — Ἀναπεπταμένο

 

τὸ φρόνημα ἔχω, καὶ ἀρετῆς σταφύλι

τρυγοῦν τὰ χείλη. Μοῦ εἶσαι τόσο οἰκεία,

 

γιατὶ εἶσαι νοῦς, καὶ σ᾽ ἔχω κατοικία.

ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ

 

Αποσπάσματα από δύο ωδες (Ασματολόγιο, 72 και 73)

ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ

ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ

Υπό έκδοση, σε δική μου μετάφραση

ΛΥΡΑ ΕΝΑΡΕΤΗ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΛΥΡΑ ΕΝΑΡΕΤΗ

 

Τοῦ ἀπροσδοκήτου μιὰ ἔλευση ραγδαία

βροχὴ ποτιστικὴ ἔγινε στὸ χῶμα

καὶ τῶν γκρεμῶν ἀνοίχτηκε τὸ στόμα

κι ἐλάλησε ὡς ἀμφίστομη ρομφαία.

 

Τῶν ζόφων λύθηκε μεμιᾶς τὸ κλίμα

καὶ ἡ κλίμακα μὲ χίλια βάλε-βγάλε

ὑψώθηκε ὡσἀν μοτέτο τοῦ Μοντάλε,

 

σὰν σπείρα ἐκτινασσόμενη ἀπὸ κύμα.

La tua voce è quest’anima diffusa

 

παράδεισο ποὺ κάνει τὴ χαβούζα.

ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ

 

ΠΕΤΡΑΡΧΗΣ

Υπό έκδοση, σε δική μου μετάφραση

ENTRE DOS AGUAS

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ENTRE DOS AGUAS

 

Ρευστά τα λόγια και οι φωνές ποτάμια

σε θάλασσες εκβάλλουν, σ’ ένα στόμα

με αβύσσους λογικές. Βρεγμένο χρώμα

ανείκαστο προβάλλει απ’ τα θολάμια

 

των στοχασμών με ιαμβική τη ρότα.

Το Κάλλος απεικάζει η ακουαρέλα,

και το αρχιπέλαγος μια καραβέλα

 

σαν Καλλονή δονεί. Απ’ τα διεστώτα

μιας ένωσης γεννιέται ακολουθία

 

με τους ρυθμούς του Πάκο δε Λουθία.

ENTRE DOS AGUAS

Στο Hard Rock Cafe

Στο Hard Rock Cafe, στο Μοναστηράκι στην παρουσίαση του βιβλίου του σύγγαυρου Pan Pap "30 εισιτήρια".

ΓΙΑΤΙ ΘΡΗΝΩ…

 

PIER PAOLO PASOLINI

 

ΓΙΑΤΙ ΘΡΗΝΩ…

 

Δεν θρηνώ κάποια πραγματικότητα, θρηνώ την αξία της. Δεν θρηνώ κάποιον κόσμο, θρηνώ το χρώμα του. Τοπ κάνω επιστρέφοντας ασώματος εκεί όπου οι καμπάνες έψελναν λόγια του καθήκοντος, κουφά σαν τις βροντές –  και θρηνώ όχι επειδή δεν θα γυρίσει ποτέ ο κόσμος αυτός, αλλά επειδή ο γυρισμός του έχει πια τελειώσει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.