ΜΑΥΡΗ ΚΟΜΗ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΜΑΥΡΗ ΚΟΜΗ

 

Τί θέλω και σε κοιτάζω, που έχεις ολοσκότεινα τα μάτια,

ζωηρό βελούδο όπου τη ζωή μου βασανίζω;

Μαύρα μαλλιά, πένθος όπου θάβω το στόμα μου,

οδυνηρός κυματισμός όπου πεθαίνουν τα φιλιά μου,

ακτογραμμή όπου η φωνή μου σβήνει στο τέλος και υγραίνει

τη μεγαλειότητά σου, ω κόμη, που βασιλεύεις σε προσκέφαλο χυμένο.

 

Στις άκρες σου τσακίζονται,

σαν σε σκοτεινό γιαλό, οι αέναοί μου πόθοι.

Ακόμα και πλημμυρισμένη υπάρχεις, επιζείς, ηγεμονεύεις!

Και είσαι ακέραιη και νικηφόρα σαν αξίνα ή και σαν ράμφος στις θάλασσες.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.