GERARDO DIEGO
ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ
Στον Βιθέντε Αλεϊξάνδρε
Αυτό ποτέ Καθρέφτης κρεβατοκάμαρας με αυτοσεβασμό
δεν θα γυρίσει ν’ ανοίξει πέρασμα στην εισβολή των προφητειών
προτού πιάσει να δρέψει και να προσφέρει λουλούδι
σε κάποιο βλέμμα μακρόσυρτο και αρμόζον στον Καύκασο
Όλα τηρούν το ίδιο αμοιβαίο τελετουργικό
Ψηλά ξερά και ακράδαντα ξίφη
περιμένουν τις αντίπαλες σιδερογροθιές
καθώς και το αέτωμα όπου αναπηδούν
τα μάτια σαν ελαστικές καρδιές
Τα χαλιά μολύνουν τα πάντα με την πνοή των αιώνων
με τις επαφές τους ώμο με ώμο και ώμο με ώμο
η δε γραφομηχανή ανατριχιάζει σε κάθε κεραυνό που σκάει
Κατόπιν τούτου τίποτα δεν είναι πιο εύκολο
από το να χωρίσεις τον εαυτό σου σε δύο εχθρικές οντότητες
όπως ακριβώς και ο καθρέφτης σε καθρέφτη και καθρέφτη
ή όπως ο απαγχονισμένος
σε πρωτότοκο απαγχονισμένο και σε δις απαγχονισμένο
Το παν είναι να τεντώνεις καλά τα πόδια σου δίχως να κουνιούνται
και ν’ αφήσεις τα νύχια τους να μεγαλώσουν
στο επίπεδο των πιο απότομων πιδάκων που τινάζουν αίμα
του είδους εκείνου που αναβλύζει από πατημένο ρολόι χειρός
ή από κάποια βιολέτα
στην επιθυμία της επάνω να σκίσει το χαρακτηριστικό της άρωμα
ή τα τρυφερά αλληλένδετα αρχικά της
Όλα αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν
όταν τα κόκαλά μου αλλάζουν το συσχετικό τους ντόμινο
αναζητώντας λύση άλλη που νά ’ναι πολύ λογικότερη
1932
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου