ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΛΙΟΣ ΣΤΗ ΒΙΛΑ ΛΟΥΡΟ

JORGE LUIS BORGES

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΛΙΟΣ ΣΤΗ ΒΙΛΑ ΛΟΥΡΟ

Βράδυ σαν τη μέρα της Εσχάτης Κρίσεως.

Ο δρόμος είναι πληγή ανοιχτή στον ουρανό.

Δεν ξέρω τώρα πια αν ήτανε Άγγελος ή λιόγερμα

  η διαύγεια που έκαιγε στο βάθος-βάθος.

Επίμονη, σαν εφιάλτης, με βαραίνει η απόσταση.

Ένα συρματόπλεγμα πληγώνει τον ορίζοντα.

Ο κόσμος είναι άχρηστος και αποσυρμένος, στην άκρη.

Στον ουρανό έχει ξημερώσει, η νύχτα όμως στις τάφρους

  μέσα είναι προδότρα.

Όλο το φως είναι στους γαλάζιους φράχτες και στις φωνές

  των μικρών κοριτσιών.

Δεν ξέρω τώρα πια αν είναι δέντρο ή θεός αυτό που

  ακουμπάει να στηριχτεί στα σκουριασμένα κάγκελα.

Και πόσες χώρες ταυτόχρονα: ο κάμπος, ο ουρανός, τα

  προάστια.

Σήμερα ήμουν πλούσιος σε δρόμους, σε φιλοσοφικά

  ηλιοβασιλέματα και σ’ ένα βράδυ που κατέληξε

  έκπληξη.

Αργότερα θα ξαναγυρίσω στη φτώχεια μου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.