ANTONIA POZZI
ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ
Καμπύλη
τραγουδάς
κι
έν’ ασημένιο είναι το τραγούδι σου δέντρο
μέσα
στη σιωπή τη σκοτεινή.
Διάφανη
γεννιέται από τα χείλη σου –η κατατομή
των
ακρωρειών– μες στο σκοτάδι.
Οι
νότες σου πεθαίναν
σαν
σταγόνες που τις ρούφηξε το χώμα.
Οι
ομίχλες όλες πάνω απ’ τις αβύσσους
διασχίζονται
απ’ τον άνεμο
και
παίρνοντας τον σβησμένο ήχο
τον
σηκώνουνε ψηλά
ώς
τα ουράνια
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου