ΕΛΛΗΝΟΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΝ ΠΑΡΙΣΙΟΙΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΕΡΜΠΙΝΗΣ (1875-1906)


ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΡΕΣΚΟΥ

Μου φαίνεται σαν όνειρο, μου φαίνεται σαν ψέμα
Πως βρέθηκα σιμά σ’ εσέ, πως μίλησα με σένα,
Πως είδα στο κεφάλι σου το δάφνινό σου στέμμα
Που σού ’βαλεν η Ποίηση με δισταγμό κανένα.

Ήμουν γεμάτος έκσταση για το βαθύ σου βλέμμα
Κι εθαύμαζα τα κάλλη σου τα μυριοζηλεμένα,
Κι έλεγα πως θα χύνανε το ευγενικό τους αίμα
Ιππόται του παλιού καιρού μόνο για λόγο σου ένα.

Κι όταν δειλά σ’ εκοίταζα και με παλμούς σιγούσα,
Θαρρούσα πως αντίκρυζα τη λατρευτή μου Μούσα,
Και φεύγοντας το χέρι σου με σέβας γλυκοφίλησα.

Αχ! η καρδιά μου μού ’λεγε, μουσόθρεφτη παρθένα,
Μ’ ευλάβεια, γονατιστός, να πέσω μπρος σε σένα,
Να προσκυνήσω την τρανή του Παρνασσού βασίλισσα.


Παρίσιοι


Δημοσιεύθηκε στο «Ημερολόγιο του Σκόκου», Τόμ. 19, Αρ. 1 (1904), σελ. 43.
Elena Văcărescu (1864-1947): Ρουμανογαλλίδα ποιήτρια.


********************************



ELENA VĂCĂRESCU (1864-1947)


CE NAZUIESC ÎN TINE SA AFLU NU-I BETIE

Ce nazuiesc în tine sa aflu nu-i betie,
Nici potolirea vreunui dor greu, nesabuit.
Vezi, mâna mea nu arde cand mâna ta o-mbie,
Nici fruntea-mi nu-i fierbinte când gura ti-a simtit.

Eu nu stiu daca bolta-i de-azur sau plumburie,
Caci ochii-mi mângâierea din ochii-ti n-au cersit ;
Dar inima-mi, în preajma-ti e-n dulce lenevie,
De parca tot ce-odata dorise s-a-mplinit.

Neindoios, multi poate cerca-vor sa citeasca
În inima ta, carte ce n-am deschis-o eu.
Tu le vei da extaze, delire si-ncântari,
Ducându-i, lin, de mâna, pe dulci si verzi carari.
Ci eu, calmu-ti zâmbet, as prefera mereu,
Un paradis, departe, ca-n visuri, sa-mi mijeasca !