ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΛΕΟΝ

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΛΕΟΝ

(Λεδέσμα, ασματωδός από τη Σαλαμάνκα

 

Τα παιδιά, τα παιδιά του Μονλεόν ε-

πήγανε νωρίς-νωρίς να οργώσουν,

αχ, αχ,

 

να τελέψουνε μια και καλή, να πάνε

έπειτα όλα στην ταυρομαχία,

αχ, αχ.

 

Στο γιό της «Χήρας» όμως, όχι,

στολή δεν τού ’δωσαν να βάλει,

αχ, αχ.

 

Να πάω εγώ στον ταύρο –είπε– πρέπει,

κι ας μην τον βρω, κι ας μην τον έβρω,

αχ, αχ.

 

Θεούλη μου καλέ, συγγνώμη, κι άκου,

μα έτσι και τους απαντήσεις, πες τους

να μου τον φέρουνε στο κάρο απάνω –

τα τσόκαρα και το σομπρέρο

να κρέμονται, να σειούνται

να τρώει τον κόσμο η περιέργεια.

Αδράχνουν όλοι τις βουκέντρες,

γραμμή τραβάνε στα χωράφια,

ρωτάν να μάθουν για τον ταύρο,

κι ο ταύρος είναι μες στη μάντρα.

Στο μεσοστράτι μόλις φτάσαν

τον σέμπρο πιάνουν και ρωτάνε

στα πόσα χρόνια ο ταύρος είναι –

τα έχει πια τα οχτώ κλεισμένα.

Παιδιά στον ταύρο να μην πάτε.

Μην δείτε τί κακός που είναι.

Το γάλα που ’πιε για να μεγαλώσει

τα χέρια μου του τό ’χουν δώσει.

 

Μα νά τα, μπαίνουν στην πλατεία

τέσσερα παιδιά, κι οι τέσσερις λεβέντες,

αχ, αχ.

 

Τον ταύρο κράζει ο Μανόλο Σάντσεθ,

που ποτέ μακάρι να μην τό ’χε κάνει,

αχ, αχ.

 

Από του τσόκαρου τη μύτη

σούρνεται μες στην πλατεία,

αχ, αχ.

 

Κι όταν τον παρατάει ο ταύρος,

στο αίμα μέσα εκολυμπούσε.

 

Φίλοι μου καλοί, πεθαίνω·

το χάλι, φίλοι μου, για δείτε·

τρία το αίμα μου έβαψε μαντήλια,

κι από κοντά και τούτο τέσσερα.

Τρέξτε φωνάξτε τον παπά,

σ’ εμέ μεταλαβιά να φέρει.

Σαν έφτασε όμως ο παπάς,

είχε πεθάνει ο Μανόλο Σάντσεθ.

Από ’να πλούσιο αφεντικό του Μονλεόν

ζητήσαν κάρο-βόδια ναν τους δώσει,

αχ, αχ,

 

να κουβαλήσουν τον Μανόλο Σάντσεθ

που τον εσκότωσε ο ταύρος,

αχ, αχ.

 

Κι εκεί στης «Χήρας» το κατώφλι

μπροστά σταμάτησε μετά το κάρο.

 

Εδώ ’ναι ο γιός σου, να τος,

σ’ τον φέραμε όπως μας είπες,

Αχ, αχ.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.