LUIS ÁLVAREZ PIÑER
ΑΝΑΜΕΣΑ
ΣΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ ΣΟΥ ΤΗ ΜΟΙΡΑ
Ανάμεσα
στις συνήθειες του χώματος και στου βλέμματός σου τη μοίρα
κάποιο
αμφίβολο πουλί με πυρετό διεκπεραιώνει δυο-τρία χρώματα
μπροστά
στον κίνδυνο να ξεδιπλώσει ξαφνικά ο στοχασμός
όσες
ανεμώνες χρειάζονται για να παραλύσουν τα εργοστάσια τελείως
Είναι
η πόλη όπου η βροχή στήνει τις όποιες συναισθηματικές της συγκρούσεις
υπάγοντας
στα κίνητρά της μια μικρή συγκυρία
και
παρά τη φρουρά που έχει ανεβεί στων αστρονόμων τα μάτια
η
ελάσσων τρυφερότητα των ταξί μασιέται και διασπά κάθε ουράνια απόπειρα
Είναι
η πόλη η δε καρδιά σου είναι σαν δάσος
όπου
ο χρόνος προσπερνάει τα εύπιστά της δάχτυλα
όπου
η ξεστρατισμένη ανάμεσα στις μέρες καρδιά σου μαλακώνει τον πηλό της σάρκας σου
της
σάρκας σου που τιμωρείται από την αυστηρότητα του ονείρου και γίνεται καθρέφτης
Τα
χωράφια φτάνουν αργά στα πόδια μας και στον ουρανό τα κεφάλια μας
και
σε τούτη τη μικρή γη που κατατρέχει την καρδιά σου το σούρουπο
κάνοντας
σύντομα ντουζ θανάτου κόντρα στο χρώμα με το οποίο σκεπάζεις τα λουλούδια
σε
νιώθω να πεθαίνεις στραγγαλισμένη από τους χθόνιους κύκλους
Είναι
η πόλη αλλά εσύ μη με πιστεύεις Ο χαρακτήρας μου δεν θα μεταγγίσει σιωπές
ιδρώνει
όμως με άνεση και βρέχει ζώα οικόσιτα και ανάπαυλες
Αν
αύριο το ουράνιο τόξο μαζέψει τους οικοδεσπότες του για να προσελκύσει τα παλιά
ορυκτά
εσύ
κοίτα να σωθείς θολώνοντας με την ομίχλη του στήθους σου και τις πόλεις και τα ρόδα
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου