ΡΙΜΕΣ ΤΩΝ ΑΙΜΑΤΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ

        Στην Αριστέα Παπαλεξάνδρου

Σαν σφαίρες μέσ’ απ’ του βινύλιου την κάννη
οι νότες φεύγαν του Σατί, και κατά σμήνη οι
πληκτροδακτυλισμοί του Άλντο Τσικολίνι
αρχιτεκτόνιζαν Κνωσσούς με αβρή πλεκτάνη.

Insula dulcamara ή Γλυκόπικρο νησί:
του Πάουλ Κλέε αντίγραφο στον τοίχο… γίγας…
και στον καθρέφτη απέναντι φτεράκια μύγας
in nuce ετόνιζαν στο μπαρ μια καρωμάρα.

Μισόβγαλτο γοβάκι στο δεξί της πόδι
να κρέμεται· κι οι κόκκινοι καπνοί στα χείλη
αρωματίζονταν φρυγμένοι απ’ το σταφύλι
που εμίτωσε η Αριάδνη: το σκασμένο ρόδι.

Την κλεψαμμία ανάστρεψε. Μεμιάς στης άμμου
τη ροή κατέβηκε όλη η ύλη των βλεμμάτων
που μού ’χε αρπάξει, και είχε ρίμες των αιμάτων
στα δόντια της που κρεουργούσαν τη ματιά μου.