ΝΕΡΑΚΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ


ΑΝΕΜΟΣ ΕΙΣΑΙ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΣΑΙ

Έρχεσαι και φεύγεις πάλι
σαν το κύμα στ’ ακρογιάλι
σαν φωνή που φτερουγίζει
μέσα στη σιωπή

Είσαι άνεμος που τρέχει
μα που να σταθεί δεν έχει
στο γυαλί της οικουμένης
μια μικρή ρωγμή

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι

Έρχεσαι μες τη ζωή μου
σαν νεράκι της ερήμου
που στεγνώνει πριν προφτάσω
μια γουλιά να πιω

Φεύγεις και σε θέλω ακόμα
δίχως το δικό σου σώμα
τίποτα δεν θα χορτάσω
μες τον κόσμο αυτό

Έρχεσαι και πάλι χάνεσαι
άνεμος είσαι δεν πιάνεσαι


Φαντάζομαι ότι ο φίλος ποιητής δεν θα στενοχωρηθεί που, αντί για δική του, βάζω φωτογραφία της Tasha de Vasconcelos...