ΠΟΙΗΜΑ ΠΑΛΑΙΟ

 

ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΚΙΝΕΖΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ (1ος μ.Χ αιώνας)

 

ΠΟΙΗΜΑ ΠΑΛΑΙΟ

 

Κατεβαίνουν τα νερά του ποταμού

κι εγώ λωτούς μαζεύω που έχουν πέσει μέσα.

Ορχιδέες επίσης, άνθη πολλά και χλόες εξαίσιες.

Άνθη εμάζεψα πολλά, πάρα πολλά, αλλά…

αλλά σε ποιάν το χέρι μου να τα προσφέρει.

Είναι μακριά, πολύ μακριά η κόρη που αγαπώ.

Τη χώρα μου γυρίζω και κοιτάζω ολόκληρη,

οι δρόμοι της μακριοί, μακριοί και ατέλειωτοι.

Κι αν ενωμένες είναι οι καρδιές μας,

τα σπίτια μας είναι μακριά, πολύ μακριά,

η απόσταση χαώδης.

Θα γεράσουμε στη θλίψη και οι δυό μας βουλιαγμένοι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.