ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΙΜΑΙ ΦΟΝΙΑΣ
Είμαι χαμίνι που παραδέρνει
μέσα στου πάθους τη ρεματιά.
Είμαι σελίδα π’ άνεμος παίρνει
από παλιάτσου χειρόγραφα.
Είμαι, όταν σβήνει κάθε τραγούδι.
Όταν τελειώνει κάποια γιορτή
Είμαι οπτασία νεκρής φιγούρας
που περιμένει ν’ αναστηθεί.
Είμαι στ’ αλήθεια του πόνου χρόνος
χαμένη ελπίδα, λάθος ζαριά
κι όταν ακούω να τραγουδάνε
αναρωτιέμαι που έφταιξα.
Είμαι ρετάλι παλιάς αγάπης.
Απομεινάρι παραφοράς
κι όταν ρωτάνε αν έχω σφάλει
τους απαντάω: είμαι φονιάς.
Είμαι χαμίνι που παραδέρνει
μέσα στου πάθους τη ρεματιά.
Είμαι σελίδα π’ άνεμος παίρνει
από παλιάτσου χειρόγραφα.
Είμαι, όταν σβήνει κάθε τραγούδι.
Όταν τελειώνει κάποια γιορτή
Είμαι οπτασία νεκρής φιγούρας
που περιμένει ν’ αναστηθεί.
Είμαι στ’ αλήθεια του πόνου χρόνος
χαμένη ελπίδα, λάθος ζαριά
κι όταν ακούω να τραγουδάνε
αναρωτιέμαι που έφταιξα.
Είμαι ρετάλι παλιάς αγάπης.
Απομεινάρι παραφοράς
κι όταν ρωτάνε αν έχω σφάλει
τους απαντάω: είμαι φονιάς.
Αθήνα 17/6/12
Είχες δεν είχες μου την τσάκισες πάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήην καρδούλα , μα όπως έχω πει και στο παρελθόν
ένα ευχαριστώ φαντάζει αχρωμάτιστο
μπροστά σ’ αυτό που νιώθω
Να ’σαι πάντα καλά
Το φιλαράκι σου Π.Α
@ Π.Α.: Για τους φίλους κάνουμε πάντα το καλύτερο. Σε χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή