ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΜΕΝΕΣ ΕΠΑΥΛΕΙΣ

 

MIGUEL LABORDETA

 

ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΜΕΝΕΣ ΕΠΑΥΛΕΙΣ

 

οι παλιές επαύλεις που κάηκαν

από την ετυμηγορία του ανέμου και τις ταριχευμένες πεταλούδες

και ο τρόμος των βρεγμένων ενδυμάτων είναι κηδεία

των ηλιακών κουρέων των επίτιμων πολιορκημένων

του πληρεξούσιου ταύρου μαζί με αρχαίους μεθυσμένους

που τραγουδούσαν στις όχθες του μεγάλου ποταμού

την τρελή σερενάτα ενός Μαΐου γλυκά-γλυκά μελλοθάνατου

στα παραποτάμια κυλικεία και ίσως ίσαμε το φεγγάρι ακόμα

 

το περιορισμένο άπειρο θα έλαμπε εκ νέου

ουρανός απέραντος σαν θάλασσα στη δύση

με ολκούς σκαμμένους από χελιδόνια

 

και σκάφη αστρικά φορτωμένα

με όμορφους και ασυγκράτητους τεθνεώτες και πλέοντα

προς τις κορυφές πύργων στεφανωμένων με φως σαββατιάτικο

από λυκόφως θρήνων δίπλα στην αιωνιότητα

στις καμπάνες μιας καρδιάς απριλιάτικης

 

ευσπλαχνικό το μεγάλο ποτάμι κουβάλαγε

τη φοβερή χαρούμενη σιωπή των μελλούμενων αιώνων

που θα φτάσουν στο όνειρο του χυμένου χρόνου

και των ματαιωμένων μαχών

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.