ΜΕΤΕΩΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΛΙΩΡΑΣ


ΜΕΤΕΩΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

Μα τι ωραίο πρωινό, τι δροσερός αγέρας.
Η νύχτα φόρεσε ξανά τ' άμφια της ημέρας
κι ο ήλιος που ξεπρόβαλε φωτίζει τις ψυχές
θυμίζοντας σε όλους μας ένδοξες εποχές.
Παντού τριγύρω θέληση, χαρά κι ευγνωμοσύνη.
Τα πάντα άγαπη δέχονται με τόση καλοσύνη°
άνθη, καρποί και πλάσματα. Θαρρείς πως και οι Βράχοι
σαλεύουν με τη χαραυγή, παύουν να ζουν μονάχοι.
Γαλήνια η ατμόσφαιρα, μα πέρα απ' τη λιακάδα
ένα κορίτσι στέκεται, με τ' όνομα Ελλάδα.
Είναι μικρό, περίλυπο, σύννεφα το σκεπάζουν.
Δεν είναι σαν τ' άλλα παιδιά, εκείνα διασκεδάζουν.
Μα τούτο στέκει μοναχό και μες στην καταιγίδα
ζυγώνει η μητέρα του, η όμορφη Ελπίδα:
"Τι έχεις χελιδόνι μου και στην ψυχή σου βρέχει;
Γιατί από τα μάτια σου ο ήλιος τόσο απέχει;
Έλα, πλησίασε κοντά και πες μου τι συμβαίνει,
δεν σου αξίζει κόρη μου να είσαι λυπημένη".
Η κόρη τότε ύψωσε το βλέμμα της κάθαριο
κι απήντησε μ' ευλάβεια και θαυμαστό κουράγιο:
"Σ' ευχαριστώ μητέρα μου που νοιάζεσαι για μένα
και από σε παράπονο δεν έχω ούτε ένα.
Όμως πληγώνομαι γιατί τα υπόλοιπα παιδιά
με αποφεύγουν και, μαμά, μου σπάνε την καρδιά."
"Το κάνουν αυτό μάτια μου κυρίως από ζήλεια,
που 'χεις κατάξανθα μαλλιά, σαν λαμπερά κοχύλια.
Οπού 'χεις πνεύμα ανήσυχο, οπού 'χεις ευφυΐα.
Αυτά θύμησου και δική σου χάραξε πορεία."
"Ίσως να έχεις δίκιο, ειλικρινά το ξέρω
με πίστη και μ' υπομονή πως θα τα καταφέρω.
Αρκεί να είσαι πλάι μου, τότε δεν θα δακρύζω
και αν και είναι δύσκολο, θα προσπαθώ να ελπίζω."
"Θέλει μεγάλη δύναμη για να το καταφέρεις.
Αν αφεθείς απ' τη ζωή, μάλλον θα υποφέρεις.
Εγώ όμως θα 'μαι έκει κοντά και πάντα στο πλευρό σου
για να υπάρχω και να ζω μόνο για το καλό σου."
- "Το υπόσχεσαι;"
- "Τ' ορκίζομαι!"
Κι οι Βράχοι εμειδίασαν, οι αστραπές κοπάσαν,
τα σύννεφα ξεθώριασαν και οι φωνές σωπάσαν.
Κι η μάνα εψιθύρισε στ' αφτί της θυγατέρας:
"Μα τι ωραίο πρωινό, τι δροσερός αγέρας"...