ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΕΤΑΙ
Το παρόν συνωστίζεται γύρω μου
Με πιέζει με το ογκώδες σώμα του
Δε μ’ αφήνει στιγμή
Να πάρω ανάσα
Ορθώνεται σαν τείχος από εικόνες
Βραχυκυκλώνει την όρασή μου
Στερώντας μου κάθε δυνατότητα
Να δω σε β’άθος χρόνου
Κι απ’ έξω απ’ το παρόν
Γυρνάει το μέλλον
Σαν άδικη κατάρα
Αυτό δεν αστειεύεται
Χτυπάει στο ψαχνό
Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που χειρίζεται τις λέξεις του ο ποιητής, αντιμετωπίζοντας την πίεση του παρόντος (και του μέλλοντος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει...
Αυτά.
(Τα περισσότερα, ίδιον των φιλολόγων, γέμισαν με βαθιά χασμουρητά γενιές ολόκληρες, συχνά μέχρι μίσους της ποίησης.)
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Γειά σου, Αγγελική. και εμένα μου αρέσει - όλη η συλλογή του.
ΑπάντησηΔιαγραφή