ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Στη Ριζούπολη
Εκεί που λέει η ταμπέλα πως σταματάει η «ΑΘΗΝΑ»
Με ματώνουν οι σταυροί της κάθε μέρας
Κάθε φορά, Κυριακές συνήθως.
Στη Καισαριανή στο καφενείο των νταμαριών
Έχανε ένα-ένα τα κομμάτια του
Έλεγε πως είχε σπίτι, παιδιά, γυναίκα
τήνε λέγαν, μάλιστα, Σωτηρία.
Συνήθως βρώμικα τα αίματα,
που μουσκεύουν τις άσπιλες πληγές.
Γεμάτοι οι καφενέδες σ’ όλα τα νταμάρια,
με «μπολσεβίκους από απέναντι».
Χωρίς τη μικρή δική τους ζωή
Με μνήμες μιας ξένης πόρνης-Ψηλής ιδέας.
Τέτοιοι ήρθαν μες τα καράβια
Ήρθαν μαγικά – κατευθείαν σ’ αυτούς τους καφενέδες.
Εκεί, συνάντησα πρώτη, τον κίτρινο παππού:
Με πήρε χέρι-χέρι
Με πήγε δίπλα στη Κολούμπια, πλάι στα νεκροταφεία.
Το αφιέρωσα στον Κώστα Αρβανίτη, τον εκδιωχθέντα, που είναι φανατικός Απολλωνιστής και ξετρελάθηκε! Το ανάρτησε στην σελίδα του "Η φυλή των φίλων".
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Φυρί-φυρί: Καλά έκανες. Θα το πω και του Νίκου Κυριακίδη να χαρεί! Σε χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαριά ταξιαρχία αυτοί οι στίχοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ george tsamatis: Χαίρομαι που σου αρέσουν. Χαίρομαι και για το ωραίο λογοπαίγνιο. Σε χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή