Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

ΦΙΛΙΠ ΖΑΚΟΤΤΕ



PHILIPPE JACCOTTET


LA PACIENCE

Dans les cartes à jouer abattues sous la lampe
comme les papillons écroulés poussiéreux,
à travers le tapis de table et la fumée,
je vois ce qu'il vaut mieux ne pas voir affleurer
lorsque le tintement de l'heure dans les verres
annonce une nouvelle insomnie, la croissante
peur d'avoir peur dans le resserrement du temps,
l'usure du corps, l'éloignement des défenseurs.
Le vieil homme écarte les images passées
et, non sans réprimer un tremblement, regarde
la pluie glacée pousser la porte du jardin.


ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ…



ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ…

… Μιας και άρχισε  ήδη να τρέχει ο χρόνος της Παγκόσμιας Ημέρας Μετάφρασης ανακοινώνω  σε κάτι μεταφρασΕολόγους,  που νομίζουν ότι μπορούν να με προσβάλλουν με τις φτιάξες τους, ότι ματαιοπονούν. Απλώς χτυπούν το άδειο τους καύκαλο πάνω στον μαντρότοιχο που εικονίζεται στη φωτογραφία. Στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου έχω άλλα τόσα λιθάρια και αγκωνάρια έτοιμα για άλλον έναν μαντρότοιχο.

ΠΑΟΥΛ ΜΠΟΛΤ



PAUL BOLDT


DAS WIEDERSEHEN

Wie warnend leuchten schwarze Fensterscheiben.
Mystische Telefone knacken, knacken —:
Dastehst Du nahe mit beweinten Backen,
Plastik aus Rauch.
Ich drehe angstvoll mein Gesicht zum Nacken
Und steige zitternd aus aus euren Häusern.
Sind das die Häuser? Ist die Nacht aus Stein?
Ich mache langsam Schritte in Berlin.
Kein Mensch. Herabgestürzte Jalousien.
Ich habe keinen Wunsch, einer zu sein.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019

ΦΙΛΙΠ ΖΑΚΟΤΤΕ



PHILIPPE JACCOTTET


AGRIGENTE

Un peu plus haut que cette place aux rares cibles, nous cherchons l'escalier d'où la mer est visible, ou du moins le serait si le temps était clair. —
Nous avons voyagé pour la douceur de l'air, pour l'oubli de la mort, pour la
Toison dorée...
Malgré le chemin fait, nous restons à l'orée, et ce n'est pas ces mots hâtifs qu'il nous faudrait, ni cet oubli, lui-même oublié tôt après...

Il commence à pleuvoir.
On a changé d'année.
Tu vois bien qu'aux regrets notre âme est

condamnée : il faut, même en
Sicile, accepter sur nos mains les mille épines de la pluie... jusqu'à demain.



ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΑ


ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΑ

Διονύσιος Σολωμός, "Ρίμες εξ απροόπτου / Rime improvvisate", μετάφραση και επίλογος Γιώργος Κεντρωτής & Νίκος Παπαδόπουλος, ύψιλον/βιβλία, Αθήνα 2004.

Τα τριάντα ιταλικά σονέτα του Σολωμού, που είχε εκδώσει το 1822 και το 1823 ο Λοδοβίκος Στράνης, τα μεταφράσαμε και τα σχολιάσαμε με τον Νίκο Παπαδόπουλο, τα επιμελήθηκε ο Δημήτρης Αρμάος και τα εξέδωσε ο Θανάσης Χαρμάνης. Εκπληκτικής αισθητικής καλαισθησίας έκδοση, δίγλωσση μάλιστα! Στις διορθώσεις των τυπογραφικών δοκιμίων είχα συνεργαστεί με τον Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο. Η μετάφραση έγινε με χρήση σολωμικού λεξιλογίου - σαν να εκτελείς έργο κλασικής μουσικής με όργανα εποχής. Είμαι υπερήφανος γι' αυτό το βιβλίο και για τη συνεργασία με όλους αυτούς τους υπέροχους φίλους μου.

ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ


ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ


ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019

ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ ΔΕ ΚΕΒΕΔΟ


FRANCISCO DE QUEVEDO: ΕΦΤΑ ΣΟΝΕΤΤΑ

Τα ποιήματα εδώ

ΦΙΛΙΠ ΖΑΚΟΤΤΕ



PHILIPPE JACCOTTET


AU DERNIER QUART DE LA NUIT

Hors de la chambre de la belle rose de braise, de baisers le fuyard du doigt désignait
Orion, l'Ourse, l'Ombelle à l'ombre qui l'accompagnait

Puis de nouveau dans la lumière, par la lumière même usé, à travers le jour vers la terre cette course de tourterelles

Là où la terre s'achève levée au plus près de l'air (dans la lumière où le rêve invisible de
Dieu erre)

entre pierre et songerie

cette neige : hermine enfuie

ô compagne du ténébreux entends ce qu'écoute sa cendre afin de mieux céder au feu :

les eaux abondantes descendre aux degrés d'herbes et de roche et les premiers oiseaux louer la toujours plus longue journée la lumière toujours plus proche

Dans l'enceinte du bois d'hiver sans entrer tu peux t'emparer de l'unique lumière due : elle n'est pas ardent bûcher ni lampe aux branches suspendue

Elle est le jour sur l'écorce l'amour qui se dissémine peut-être la clarté divine à qui la hache donne force