ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ

Σκίτσο: Abel Robino.

CÉSAR CANTONI

ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ

Ο σκύλος μου μού μιλάει κι εγώ τον ακούω.

Κοπρίτης είναι και αλανιάρης,

όπως τα σκυλιά του Διογένη.

Γι’ αυτό και συμβαίνει να συνεχίζει τη σοφία του.

Σχολείο δεν πήγε,

λουρί δεν είχε να τον σέρνουνε

ούτε συμβούλους να τον συμβουλεύουν.

Άρα, μπορεί να σκέπτεται ελεύθερα

(αυτή είναι η αξία του η μεγάλη)

και, επί πλέον, με χαρά

(κάτι όχι και τόσο σύνηθες σε ό,τι σκέπτεται).

Στη φιλοσοφία του ο πλατωνισμός δεν έχει θέση

ούτε υπάρχει περιθώριο για είδωλα,

μα ούτε και για μύθους τραβηγμένους από τα μαλλιά.

(Δεδομένου ότι δεν έχει λάβει την ευλογία του βαπτίσματος,

κανείς δεν τον λαμβάνει στις δημόσιες συζητήσεις υπόψη του ·

έν’ άξεστο σκυλί και τίποτ’ άλλο, αυτό είναι, με διαβεβαιώνουν

αυτοί που περιφρονητικά του πετάν να φάει κανά κόκαλο.)

Ναι, ο σκύλος μου μού μιλάει κι εγώ τον ακούω.

Πότε-πότε μιλάω κι εγώ στον σκύλο μου,

όμως – σαν τί να πιάσω να του εξηγήσω;

Αυτός βλέπει καθαρά όλον τον ορίζοντα,

εκεί όπου τα μάτια μου εμένα βλέπουν μονάχα την καταχνιά

του να συνδιαλέγεσαι πολιτισμένα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΜΑΡΙΟ ΒΕΝΕΔΕΤΤΙ!

MARIO BENEDETTI

INTIMIDAD

Soñamos juntos
juntos despertamos
el tiempo hace o deshace
mientras tanto
no le importan tu sueño
ni mi sueño
somos torpes
o demasiado cautos
pensamos que no cae
esa gaviota
creemos que es eterno
este conjuro
que la batalla es nuestra
o de ninguno
juntos vivimos
sucumbimos juntos
pero esa destrucción
es una broma
un detalle una ráfaga
un vestigio
un abrirse y cerrarse
el paraíso
ya nuestra intimidad
es tan inmensa
que la muerte la esconde
en su vacío
quiero que me relates
el duelo que te callas
por mi parte te ofrezco
mi última confianza
estás sola
estoy solo
pero a veces
puede la soledad
ser
una llama.

ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Φτάσαμε αισίως τις

δέκα χιλιάδες αναρτήσεις!

ΕΛΖΕ ΛΑΣΚΕΡ-ΣΥΛΕΡ!

ELSE LASKER-SCHÜLER

EIN ALTER TIBETTEPPICH

Deine Seele, die die meine liebet,

Ist verwirkt mit ihr im Teppichtibet.

Strahl in Strahl, verliebte Farben,

Sterne, die sich himmellang umwarben.

Unsere Füße ruhen auf der Kostbarkeit,

Maschentausendabertausendweit.

Süßer Lamasohn auf Moschuspflanzenthron,

Wie lange küßt dein Mund den meinen wohl

Und Wang die Wange buntgeknüpfte Zeiten schon?

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1957

Μετά το πέρας μιας εκδήλωσης προς τιμήν του Βασίλη Ρώτα και του Κώστα Βάρναλη. Στη φωτογραφία, ο μυστακοφόρος δίπλα στον Στρατηγό Σαράφη είναι ο Γιάννης Ρίτσος. Δεξιά, αμέσως μετά τον Βάρναλη είναι ο Νίκος Παπαδόπουλος.

Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ

CHARLES BAUDELAIRE

Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ

Τις γριές τις κουρτιζάνες βλέπεις σε φθαρμένες πολυθρόνες

χλομές να κάθονται: μπογιά στο φρύδι, μαργιολιά στο μάτι·

καμωματούδες· κι απ’ τα μαραμένα αφτιά τους σαν κολόνες

γκρεμίζονται οι κλαγγές από ’να κράμα μέταλλου και αχάτη·

γύρω απ’ την πράσινη την τσόχα βλέπεις όψεις δίχως χείλη·

και χείλη δίχως χρώμα· και σαγόνια δίχως δόντια·

τα δάχτυλα σπαστά απ’ τον πυρετό μιάς γέενας σα σμίλη

σκαλίζουν άδειες τσέπες, τα δε στήθη τα τρυπάνε ακόντια·

κάτω από ρυπαρά ταβάνια μια σειρά πολυελαίων

μαζί με κρεμαστά τεράστια λυχνάρια χύνουν φώτα

στα σκυθρωπά τα μέτωπα διασήμων ποιητών μοιραίων

που εκεί έρχονται να σπαταλήσουν αίμα ανάκατο με ιδρώτα·

και να, αίφνης, μιά νυχτιά, μιά μαύρη εικόνα βλέπω που κυλούσε

σαν σε όνειρο, στο καθαρό μου βλέμμα μέσα νά ’βρει πάτο·

τον εαυτό μου εγώ είδα σε μιάς τρώγλης μέσα που ακουμπούσε

τον τοίχο· και μ’ είχε η παγωνιά με φθόνο εκεί γεμάτο:

φθονούσα, ναι... το πάθος όλων τους το επίμονο φθονούσα

εκεί· την πένθιμη χαρά που η καθεμία γριά πουτάνα

εξέπεμπε, καθώς πουλούσε εμπρός μου περασμένα λούσα:

η μιά ένα ονόρε αρχαίο, ενώ η άλλη κάλλη δήθεν πλάνα.

Φθονώντας τούτα τα ναυάγια ετρόμαξ’ η καρδιά μου... ερίγησ’...

εκοίταγε άνθρωπους εμπλέους ζήλου να βουτάν στα χάη,

και, το ίδιο της ρουφώντας το αίμα, θα προτίμαγε, εν ολίγοις,

στον πόνο και στον κολασμό, αντί στο μηδέν, μεμιάς να πάει!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΛΦΡΕ ΖΑΡΡΥ!

ALFRED JARRY (1873-1907)

ROSES

Roses de feu, blanches d’effroi,
Les trois Filles sur le mur froid
Regardent luire les grimoires…

Roses de feu, blanches d’effroi,
En longues chemises de cygnes,
Les trois Filles sur le mur froid,
Regardant grimacer les signes,
Ouvrent, les bras d’effroi liés,
Leurs yeux comme des boucliers.

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

ALEJANDRO NICOTRA (1931)

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

1.      ΚΑΨΟΥΛΑ

Τέρατα και πεταλούδες

του λαμπτήρα:

ίσκιοι στο ασβεστωμένο δωμάτιο.

Αυτό είναι η ποίηση

η μοίρα της.

(Η πραγματικότητά της, η ανυπαρξία της.)

Ανώνυμα σημεία, πάνω στο έρημο χαρτί·

πάνω στην ξάγρυπνη νύχτα.

2.      ΝΥΧΤΑ

Λέω το κορμί σου με τα χέρια

       σάμπως χαμηλόφωνα

σαν εκείνον που ονειρεύεται μες στη σαρκική του νύχτα

μια σελήνη χειροπιαστή:

          και υψώνεται

               ποίηση της αφής

στον χώρο των σφαλισμένων ματιών,

από το άμορφο σκοτάδι

–βουκολικό ειδύλλιο, ύμνο, επιθαλάμιο–

στο καθαρό είδωλό τους.

3.      ΕΙΚΟΝΑ

Είσαι σαν την ποίηση

που ποτέ δεν θα γράψω. Άφατη,

σ’ έντυσα ωστόσο με λέξεις ίσες με τη νύχτα,

πέρασα στο χέρι σου δαχτυλίδι αποχαιρετισμού.

Αλλά είναι γυμνή έτσι όπως με ακολουθείς.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΡΟΗ Ι

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΑΪΤΑΣ

ΡΟΗ Ι

Κι αν κάποτε η ψυχή θα με ρωτήσει

γεννήθηκα και πέθανα εδώ θα πω

σ’ αυτόν τον τόπο και τον άλλο

άγνωστος μεταξύ αγνώστων

το φύλλο που πέφτει απ’ το κλαδί

ποτέ στο ίδιο δέντρο δεν ξαναγυρίζει

αν στη βουή αφουγκραστείς

σίγουρα θα μ’ ακούσεις

είμαι η ροή θα πω

είμαι το νεύμα

η σκόνη της στιγμής που φεύγει.

Από το βιβλίο: Βασίλης Φαϊτάς, «Ρους και ροή», Μανδραγόρας, Αθήνα 2014, σελ. 9.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

JOAQUÍN GIANNUZZI

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η ανθρώπινη όταν τίθεται κωμωδία σε κίνηση,

οι εφημερίδες

βρίθουν πραξικοπημάτων, γενικών απεργιών,

εγκλημάτων, γάμων, εξεγέρσεων και μακαβρίων θανάτων.

Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας

τίποτ’ από δαύτα δεν πιάνει ούτε καν το μέτρο.

Πλην όμως πες

ποιός καθιέρωσε όλα αυτά τα γεγονότα;

Σήμερα το πρωί ο άνεμος

κοπάναγε κάτι παντζούρια.

Ένας άντρας κι ένας σκύλος διέσχισαν τον δρόμο.

Η Μαρία έγειρε το κεφάλι της στις τρεις το απόγευμα.

Κανείς δεν διηγήθηκε ετούτες τις αλήθειες.

Δεν υπάρχουνε μικρά συμβάντα.

Στο συνεργείο της γειτονιάς μου, με το που ξημέρωσε,

ένας εργάτης έβαλε εμπρός μια μηχανή.

Για τούτη την σκοτεινή πράξη κανένας δεν εμίλησε.

Μα από ’κεί κι έπειτα άπειρα πράγματα

χρωστούν τη λειτουργία τους σ’ εκείνη την αιτία.

Έτσι, τόσο απλή και τόσο πλούσια,

αλλά και τόσο γόνιμη προς τόσες και τόσες

διαφορετικές κατευθύνσεις

είναι και η παραμικρή του χεριού σου εσένα κίνηση.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΛΑΝΙΑΡΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΕΡΑΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ: ΑΛΑΝΙΑΡΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΕΡΑΙΑ

ΡΟΖΕ ΑΟΥΣΛΑΙΝΤΕΡ!

ROSE AUSLÄNDER

NOCH BIST DU DA

Wirf deine Angst

in die Luft

Bald

ist deine Zeit um

bald wächst der Himmel

unter dem Gras

fallen deine Träume

ins Nirgends

Noch

duftet die Nelke

singt die Drossel

noch darfst du lieben

Worte verschenken

noch bist du da

Sei was du bist

Gib was du hast

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΔΓΑΡΔΟ ΔΟΝΑΤΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο EDGARDO DONATO: EL ADIÓS